Mήπως είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι;

«Πώς νιώθεις με αυτό;» μας ρωτάνε καμία φορά.

Και δεν ξέρουμε να απαντήσουμε.

Λες και είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι.

Πολλές φορές απαντάμε μόνο 2-3 βασικά συναισθήματα όπως θυμό, στενοχώρια, χαρά.

Δεν ξέρουμε γιατί τα συναισθήματα μαθαίνονται και αναγνωρίζονται από μωρό.

Και οι προηγούμενες γενιές έβαζαν τα συναισθήματα στο πλάι για να εστιάσουν στα πρακτικά. Νομίζαμε κιόλας ότι δείχνοντας τα συναισθήματα μας, μοιάζουμε πιο ευάλωτοι.

Μόνο που γνωρίζουμε πια σίγουρα ότι δεν μπορεί να ευτυχήσει κάποιος αν δεν ξέρει τι συμβαίνει μέσα του.

Και ότι η συναισθηματική νοημοσύνη είναι ίσως αυτή που θα μας σώσει στο μέλλον, τώρα που ήρθε και η τεχνητή νοημοσύνη.

Δεν γίνεται να κρυφτείς από τον εαυτό σου.

Όποτε μπορούμε να εξοικειωθούμε με τις ποικιλίες των συναισθημάτων για να ασχοληθούμε λίγο με το μέσα μας... και να επικοινωνούμε καλύτερα .

Αυτή η ρόδα μπορεί να μας δώσει ιδέες.

Ο τροχός σχεδιάστηκε από τον @Ioannis Koulanis, και αποτελεί μέρος συγγράμματος από τα σεμινάρια «Επιστροφή στο κέντρο» . Πληροφορίες εδώ https://www.miracleseeker.com/nvcgr

Τι να κάνουμε όταν στενοχωριέται το παιδί μας;

Τι να κάνουμε όταν στενοχωριέται το παιδί μας;

Δεν είναι εύκολο να βλέπουμε το παιδί μας να κλαίει…

Για να το βοηθήσουμε πραγματικά εμείς ως ενήλικες πρέπει να είμαστε σταθεροί έτσι ώστε να μπορεί να βιώσει το συναίσθημα της στενοχώριας και να το αφήσει να φύγει.

Για παράδειγμα, τι μπορούμε να κάνουμε αν το παιδί κλαίει το κατοικίδιο του που έφυγε;

Δεν βοηθάει :

• να του αποσπάσουμε την προσοχή με κάτι άλλο ή

• να του αγοράσουμε άλλο ή

• να θέλουμε να σταματήσει να κλαίει ώστε να μην το βλέπουμε λυπημένο…

Μπορούμε να το συνοδεύσουμε και να το διδάξουμε να δεχτεί τα συναισθήματά του.

Μπορούμε να οργανώσουμε μια κηδεία για το κατοικίδιο. Το παιδί μπορεί να σχεδιάσει μια ζωγραφιά, να μαζέψει λουλούδια.

Αυτό το βήμα θα επιτρέψει στο παιδί να χτίσει την ικανότητά του να ρυθμίζει τη θλίψη του, να αισθάνεται ότι έχει το δικαίωμα να αγαπά και ότι έχει το δικαίωμα να είναι λυπημένος.

Ως ενήλικας, δεν θα έπρεπε το συναίσθημα του παιδιού να μας πάρει μαζί του αλλά να παραμένουμε σταθεροί διατηρώντας παράλληλα στενή και συναισθηματική επαφή μαζί του.

Στη συνέχεια, το παιδί θα μπορεί να απελευθερώσει το συναίσθημα του, ειδικά με το κλάμα αν είναι λυπημένο, στη συνέχεια να ανακτήσει μια κατάσταση ηρεμίας και έτσι να απελευθερωθεί.

Αν του ζητήσετε να σταματήσει να κλαίει, το παιδί θα κρατήσει τα δάκρυα μέσα του.

Το να συνοδεύουμε το παιδί μέσα από αυτό το συναίσθημα είναι θεραπευτικό.

Προτείνω εδώ ένα βιβλίο που μας άρεσε για το θέμα της απώλειας και του πένθους. Η εικόνα είναι από το βιβλίο.

Για ηλικίες 4-10 : Ο κήπος του Eβαν

Βρες το για παράδειγμα εδώ: https://mikk.ro/CsRA

Τα συναισθήματα οδηγούν τον κόσμο...

Συναισθήματα.

Παντού, μέσα, έξω και τριγύρω.

Μόνο που δεν μιλάμε για αυτά και πολύ στην καθημερινότητα...

Και στο σχολείο στις πιο πολλές χώρες δεν υπάρχει καν μάθημα για αυτά ούτε για την ενσυναίσθηση...

Η ''΄συναισθηματική εκπαίδευση'' γίνεται από εμάς, τους γονείς...

Κάποιες ιδέες:

• Μία ρόδα για τα συναισθήματα εδώ : https://www.positiveparents.gr/print-play

• Ένα πλέον κλασικό βιβλίο που αγαπάμε (για παιδιά 3+) εδώ: https://mikk.ro/CW3z & το παιχνίδι του : https://mikk.ro/B56N

• Δύο παιχνίδια για τα συναισθήματα για μικρά παιδιά: https://mikk.ro/Cs8T & https://mikk.ro/Cs8U