Όταν δεν θέλει να πλύνει δόντια (ή κάτι άλλο): μία ιστορία από το βιβλίο μου...

Πάλι σήμερα δεν ήθελες να πλύνεις τα δόντια σου . Ούτε φυσικά να πας για ύπνο . Έκλαιγες . Κι εγώ περίμενα πώς και πώς να κοιμηθείς επιτέλους .

Σε πίεζα. Είναι σημαντικό να πλένουμε τα δόντια και να κοιμόμαστε!

Μπλα μπλα μπλα και άντε γρήγορα .

«Όχι, όχι, όχι» φώναζες και έτρεχες σε όλο το σπίτι .

Είχαμε και οι δύο κολλήσει .

Ετοιμαζόμασταν για τη μεγάλη μάχη , αυτή που δεν έχει νικητή.

Ήμουν στο παρά πέντε είτε να υποχωρήσω και να μην πλύνεις τα δόντια, είτε να σε πιέσω με κάποιο τρόπο να το κάνεις…

Πήρα μία ανάσα . Θυμήθηκα ότι δεν με προκαλείς, ότι απλά δεν θέλεις να πλύνεις τα δόντια σου για τους δικούς σου λόγους.

Γιατί να έμπαινα σε ένα παιχνίδι εξουσίας;

Επέλεξα μία άλλη οδό… αυτή του παιχνιδιού …

«Δεν θέλεις να πλύνεις τα δόντια σου; Θέλεις να ήμουν εγώ το παιδί και να μου έπλενες εσύ τα δόντια τότε;»

Με κοίταξες με ένα μάτι, από γωνία .

«Θα βάλεις εσύ την οδοντόκρεμα και θα μου πεις μετά πού να κάτσω.»

Με κοίταξες με το άλλο μάτι, πάλι από γωνία . Δεν έκλαιγες πια .

Με λίγη φαντασία, το βούρτσισμα των δοντιών έγινε παιχνίδι .

Πήγαμε στο μπάνιο .

«Κάτσε εδώ και άνοιξε το στόμα» μου είπες .

Έβαλες οδοντόκρεμα πάνω στη βούρτσα μου.

«Άνοιξε το στόμα» επανέλαβες.

«Όχι» είπα. «Δεν θέλω».

«Άντε, μπαμπά, πρέπει».

«Όχι» .

«Ναι. Πρέπει» .

«Γιατί;»

«Επειδή αν δεν πλύνεις τα δόντια σου, θα έχεις τρύπες και αυτό δεν είναι καλό» .

«Ω… Εντάξει τότε» .

Άνοιξα το στόμα. Με μεγάλη προσοχή, ξεκίνησες να μου πλένεις τα δόντια.

Εστίαζες με μεγάλη συγκέντρωση στα δόντια μου .

Εγώ κοίταζα τα μάτια σου. Είσαι τόσο μικρός ακόμη .

Έτρεχε η οδοντόκρεμα . Γέλασες . Γέλασα .

«Tι λες να σου κάνω κι εγώ τα δόντια ταυτόχρονα;» ρίσκαρα κι εγώ .

«Ναι!» είπες με ενθουσιασμό .

Μου έπλυνες τα δόντια και σου έπλυνα τα δόντια

Όταν παίζουμε και γελάμε, μας φροντίζουμε… και δεν χάνει κανείς .

----------------------

Ιστορία ''Διασκεδάζοντας'' και εικόνα από το βιβλίο μου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ'ακούτε;'' που έγραψα την εποχή που το μπάνιο και τα δόντια ήταν θέματα που μας απασχολούσαν καθημερινά ως οικογένεια. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ''περνάει''...

Πώς να παίξεις ποιοτικά με το παιδί σου (έστω και 10 λεπτά); Δες το βίντεο από την βιωματική παρουσίαση της Θεσσαλονίκης!

«Μαμά, Μπαμπά, παίζουμε;», Βιωματική παρουσίαση Κυριακή 7/5 19:00 - 19η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Το παιχνίδι είναι πραγματικά μια γέφυρα σύνδεσης ανάμεσα σε εμάς και το παιδί μας. Κι όμως δεν έχουμε πάντα χρόνο για παιχνίδι μέσα στην καθημερινότητα…

Με ποιο τρόπο μπορούμε να παίξουμε ποιοτικά με το παιδί μας ενώ δεν έχουμε πολύ χρόνο;

Όπου «ποιοτικά» = να γεμίζει το ρεζερβουάρ του παιδιού και να μας φέρει πιο κοντά.

• Τι είναι το ρεζερβουάρ αγάπης του παιδιού; Πώς γεμίζει; Πώς αδειάζει; Γιατί έχει σημασία για σένα ως γονέας;

• Πώς μπορεί η έννοια του ρεζερβουάρ αγάπης να βοηθήσει το παιδί μου;

• Και όταν δεν έχουμε πολύ χρόνο στην καθημερινότητα, τι μπορούμε να κάνουμε;

• Με ποιο τρόπο μπορώ να παίξω έτσι ώστε να γεμίζει το ρεζερβουάρ του παιδιού μου;

Μιλούν:

• Ελένη Βασιλειάδη, Συγγραφέας, Parenting Consultant, Εκπαιδευτικός, δημιουργός της κοινότητας των Positive Parents

• Φιλιώ Κατσαρού, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Σύμβουλος γονέων εκπαιδευμένη στο Play Therapy & Filial Play

Ψάξε βρες ... (2 printables)

Έχετε παίξει με όλα τα παιχνίδια του σπιτιού; Δοκιμάστε αυτό!

Πρόκειται για μια λίστα με στοιχεία που πρέπει να βρει το παιδί χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις του (όραση, όσφρηση, ακοή, άγγιγμα...).

Εάν σου άρεσε (είτε επειδή έπαιξες σαν παιδί είτε επειδή το παιδί σε άφησε ήσυχος/η για 12 λεπτά), τότε μοίρασε το και πες μου στα σχόλια ότι θέλεις να φτιάξω άλλα!

Μπορείς να εκτυπώσεις το αρχείο αποθηκεύοντας πρώτα την εικόνα ή σε pdf εδώ https://www.buymeacoffee.com/positiveparents/e/76780

Αν θέλεις να στηρίξεις τη σελίδα Positive Parents, μπορείς να μας κεράσεις έναν καφέ! ☕

Θα πάει χαμένη αν δεν διαβάσει;

Αυτές τις μέρες, η Σοφία παίζει χωρίς σταματημό, ζει σε ένα παράλληλο κόσμο φανταστικό.
Δεν ήθελε να διαβάσει το σκ. Κάναμε τα μισά.

Και τι έγινε;
Θα πάει χαμένη; Θα μείνει πίσω;

Παίζοντας, μαθαίνει πιο πολλά από τα φυλλάδια.

Παίζοντας, μεγαλώνει.

Της είπα μερικές φορες ότι έχει να διαβάσει, της το πρότεινα ετσι, αλλιώς, μπρούμυτα, χρωματιστά, ανάποδα.

Μπα.

Μου υπενθύμισε μάλιστα ότι το διάβασμα της είναι το παιχνίδι.
Ξέρει τι κάνει, τι χρειάζεται αυτές τις μέρες.
Βλέπει πιο μακριά από την αντιγραφή ή το φυλλάδιο.

Ας έχουμε εμπιστοσύνη στο παιδί μας.

Δεν θα πάει χαμένο αν δεν διαβάζει κάθε μέρα, όλη μέρα από τα 6.

Με τη πίεση δεν μαθαίνει ένα παιδί. Απλα εμείς έχουμε πολλές φορες πιεστεί ως παιδί με το διάβασμα και νομίζουμε ότι πρέπει να είναι έτσι τα πράγματα.

Ας δούμε τα πράγματα από λίγο πιο ψηλά και ας πουμε από μέσα μας «όλα καλά».

Το παιχνίδι δεν είναι μία παρένθεση ανάμεσα σε πιο ''σοβαρές'' δραστηριότητες

Σήμερα το πρωί… τα παιδιά παίζουν στο σαλόνι.

Ακούω τον Μπαμπά να τους λέει:

- Παιδιά σε λίγο φεύγουμε, πριν θα χρειαστεί να κάνουμε το x και το x, εντάξει;

- Μα Μπαμπάαααα δεν *τελειώσαμε*!

Και… Χαίρομαι με το «δεν τελειώσαμε».

Γιατί πάντα αυτό λέει η Σοφία σε τέτοιες περιπτώσεις.

Με το «δεν τελειώσαμε» λέει πολλά…

Μας λέει στην ουσία ότι το παιχνίδι είναι η δουλειά τους και ότι πρέπει να ολοκληρωθεί πρώτα.

Θέλει να καταλάβουμε ότι το παιχνίδι τους δεν είναι μια παρένθεση ανάμεσα σε πιο «σοβαρές», οργανωμένες ή δομημένες δραστηριότητες.

Το παιχνίδι είναι ΤΟ θέμα τους, έχει αρχή, μέση τέλος, έχει ΣΚΟΠΟ.

Τα δίνουν όλα και μαθαίνουν όταν παίζουν, και εμείς οφείλουμε να το σεβαστούμε…

… ή τουλάχιστον μάλλον να ζητάμε συγνώμη όταν αναγκαζόμαστε να τους το διακόπτουμε.

———
Φωτό: ένα από τα παιχνίδια τους, ένα κουτί-κατασκευή τους που μάλλον θα είναι μαζί μας για καιρό ακόμα… έχει σκοπό και αυτό…

Το μυαλό δεν είναι ένα δοχείο που πρέπει να γεμίσει αλλά...

#20minuteshomeworkmax

Γιατί η φωτιά σβήνει όταν πιέζουμε συνεχώς τα παιδιά για να διαβάσουν.

To παιχνίδι είναι η δουλειά του παιδιού

Χτες τα παιδιά παίξανε 11 ώρες σερί στο σπίτι με την ξαδέλφη τους. Από τις 11:30 το πρωί έως τις 22:30. Χωρίς παύση. Οκ, καποια στιγμή έφαγαν και πήγαν τουαλέτα.

Λέω κι εγω σήμερα το πρωί στην Σοφία (6 ετών):

«- Ωραία παίξατε χτες όλη μέρα και οι 3 μαζί, ε;

- Ναι, ωραία, κάναμε τα μαθήματα μας, το διάβασμα μας. (Devoirs -Homework)

- Τι εννοείς;

- Τα μαθήματα μας είναι το παιχνίδι.

- ….”

Τόσο λογικό είναι. Το παιχνίδι είναι η σοβαρή μάθηση για ένα παιδί.

Εμείς οι γονείς έχουμε κολλήσει με τις επιδόσεις σε 4-5 μαθήματα.

Το εκπαιδευτικό σύστημα εχει κολλήσει επίσης.

Ολα έχουν κολλήσει. Σε μαθήματα που δεν αφήνουν χώρο σε καμία φαντασία! (Ενώ θα χρειαστεί στην ζωή τους να ειναι δημιουργικοί περισσότερο απο ποτέ ετσι όπως θα ειναι ο κόσμος…)

… «To παιχνίδι είναι η δουλειά του παιδιού, το επάγγελμα του, η ζωή του.» (P. Kergomard)

Η ζωή του. Το οξυγόνο του.

Τι άλλο πρέπει να πούμε για να αφήνουμε τα παιδιά να παίξουν αντί να τρέχουν πίσω από ασκήσεις, βαθμούς, πτυχία και βραβεία ενώ ακόμα δεν μας στήνουν στον ώμο;;;

Και στα 40 μετα ψάχνουμε όλοι να δούμε ποιοι είμαστε και τι «θελουμε να κανουμε απο τη ζωή μας τελικά».

ΠΑΙδί = ΠΑΙχνίδι.

—————————————-

Στην εικόνα, ένα σκίτσο που ειχα κάνει για το τι ειναι το ελεύθερο παιχνίδι και τα ωφέλη του…

Το παιδί μαθαίνει γιατί παίζει (εικόνα)

Ελεύθερο παιχνίδι κάθε μέρα.

Και λιγότερα (ή και καθόλου!!!) «φυλλαδια».

#20minuteshomeworkmax

Ελεύθερο παιχνίδι κάθε μέρα.

Και λιγότερα «φυλλαδια».

#20minuteshomeworkmax

Τι έλεγε ο Πλάτωνας πριν 2400 χρόνια...

Πριν 2.500 χρόνια… «Να μην ανατρέφεις τα παιδιά σου με την βία αλλά διασκεδάζοντας»… ΠΛΑΤΩΝ.

Παίξε για να συνδεθείς με το παιδί σου.
Παίξε για να βάλεις ορια με σεβασμό.
Παίξε για να το βοηθήσεις να ξεπεράσει μια δυσκολία.
Παίξε για να σου μιλήσει για κάτι που του συνέβη.
Παίξε για να γελάσετε.
Παίξε γιατί ο χρόνος τρέχει και δεν θα είναι πάντα παιδί.