Το να είσαι γονέας έχει πολλή χαρά αλλά έχει και πολύ στρες.

Τι λες;

Γυρνάμε από τη δουλειά με το κεφάλι γεμάτο με υποχρεώσεις.

Και έχουμε ένα παιδί που θέλει να παίξει, που μιλάει ασταμάτητα, που μας θέλει ολόκληρο δικό του ΤΩΡΑ, που τραβάει ότι ύφασμα έχουμε πάνω μας.

Και εμείς είμαστε αλλού, ούτε ξέρουμε ακριβώς που.

Χορεύουν στο μυαλό μας, το φάρμακο που πρέπει να δώσουμε, το πλυντήριο που δεν απλώσαμε από το πρωί, αυτό το κρίσιμο email που δεν απαντήσαμε στην δουλειά…και άλλα τόσα πολλα…

Και να πεις ότι είμαστε και ξεκούραστοι… (χαχα πολύ αστείο αυτό!)

Με δύο λέξεις: είμαστε χάλια.