Άκου το παιδί που κρύβεται μέσα σου
/''Μπαμπά, μαμά, βλέπω ομορφιά παντού, σε ένα λουλούδι που μαζεύω για σένα στο δρόμο, σε μια λακκούβα νερού όπου θέλω να πηδήξω μέσα μαζί σου μπαμπά, σε αυτή τη στιγμή στο βενζινάδικο που σε βλέπω κουρασμένη μαμά και σου δίνω ένα φιλί.
Ζω τη στιγμή. Ζω το δευτερόλεπτο. Εσύ την ζεις; Είσαι εδώ μαζί μου;
Βλέπω κάποιες φορές τα μάτια σου χαμένα άλλου.
Εσύ Mαμά σκέφτεσαι συνέχεια το μέλλον, και χάνεσαι σε αυτό. Σκέφτεσαι τι θα φάμε το βράδυ, που θα πάμε διακοπές το καλοκαίρι, τι δώρο θα πάρουμε για το πάρτι της Μυρτώς την Κυριακή. Ανησυχείς για το μέλλον μου, τι δουλειά θα υπάρξει για μένα το 2035.
Εσύ Μαμά, σκέφτεσαι το παρελθόν, γιατί σου μίλησε έτσι η θεία Κούλα και τι θα έπρεπε να της είχες απαντήσει... σκέφτεσαι ότι έπρεπε να είχες σπουδάσει ό,τι ήθελες, και ό, τι σου είπαν οι γύρω σου για σένα... σκέφτεσαι.
ΣΤΑΜΑΤΑ. Σταματά να σκέφτεσαι.
Αυτό το μυαλό πια!
Άκουσε με.
Δες σε κάθε στιγμή την μικρή ομορφιά.
Δες κάθε κομματάκι του μωσαϊκού της ζωής.
Εδώ, μπροστά μας! Θα σου δείξω!''
Σήμερα το πρωί είδα την θάλασσα, εκεί στην άκρη της Αλίμου, πηγαίνοντας την Ελαία, την μεγάλη μου κόρη στο σχολείο.
Ήταν χειμωνιάτικα καλοκαιρινή, μπλε. Και μου ήρθαν όλα τα παιδικά μου καλοκαίρια στην Ελλάδα στην καρδιά.
Όχι στο μυαλό, δεν θα την είχε δει καν. Στην καρδιά, στα βαθιά μου συναισθήματα.
Δεν την άγγιξα αλλά την άγγιξα, δεν την μύρισα αλλά την μύρισα. Την παιδική μου θάλασσα.
Και συγκινήθηκα, σαν παιδί. Και δάκρυσα.
Και άκουσα το παιδί μέσα μου. Είχα χιλιάδες πράγματα στο μυαλό. Αλλά δεν είχε πια τίποτα σημασία ξαφνικά.
Σκέφτηκα, ''Τι ωραίο να είσαι παιδί''.
Τι ωραίο να μην ελέγξεις συνέχεια τι σου συμβαίνει, να είσαι στην Λ. Αλίμου, και ξαφνικά να νιώθεις την ζεστασιά της συγκίνησης να σε γεμίζει, η παιδική σου θάλασσα.
Είδα σήμερα τη θάλασσα και μου ήρθαν όλα τα παιδικά μου καλοκαίρια στην Ελλάδα στην καρδιά.
