Πώς να μειώσω την ένταση και να ενισχύσω τη συνεργασία;

Όταν τα παιδιά βιώνουν ένταση μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε δύο βασικές τους ανάγκες: τη Σύνδεση και την Αυτονομία.

1. Σύνδεση

Η σύνδεση είναι η βάση της σχέσης μας. Όταν γεμίζουμε το “δοχείο αγάπης” του παιδιού μας, του δίνουμε τη συναισθηματική ασφάλεια που χρειάζεται.

- Το γεμίζω με την αγάπη μου – λόγια, πράξεις, αγκαλιές.
- Το κοιτάω στα μάτια με στοργή, δείχνοντάς του ότι είμαι παρούσα.
- Παίζω μαζί του – το παιχνίδι είναι η γλώσσα της σύνδεσης!
- Το εντάσσω στις δικές μου δραστηριότητες, γιατί του αρέσει να νιώθει μέλος της ομάδας.

2. Αυτονομία

Η ανάγκη για αυτονομία είναι εξίσου σημαντική. Τα παιδιά νιώθουν ενδυνάμωση όταν τους δίνεται η ευκαιρία να συμμετέχουν και να κάνουν επιλογές.

- Μειώνω τον έλεγχό μου – δίνω χώρο για πρωτοβουλία.
- Του αναθέτω μια χρήσιμη εργασία στο σπίτι, που να νιώθει σημαντική.
- Του δίνω περισσότερες επιλογές για να ασκήσει την ελευθερία του.
- Ενθαρρύνω την προσπάθειά του, ακόμα κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι τέλειο.
- Το καθοδηγώ, αντί να παίρνω τη θέση του – του δείχνω πώς να μαθαίνει μόνο του.

Η Σύνδεση και η Αυτονομία είναι σαν δύο πύλες που μας βοηθούν να δώσουμε στo παιδί το περιβάλλον που χρειάζεται για να ανθίσει...


ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ:


Αλλάζω οπτική γωνία!

O εγκέφαλος μου ερμηνεύει τη συμπεριφορά του παιδιού μου ως μία απειλή. Γιατί;

Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή:

Η κατάσταση ενεργοποιεί μια παλιά παιδική μου ιστορία ή έναν φόβο.

Έχω μια λανθασμένη αντίληψη για το πώς αναπτύσσεται και "λειτουργεί" ένα παιδί (αυτό έχει να κάνει και με την δυτική κουλτούρα)...

ΑΛΛΑΖΩ ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ:

Η συμπεριφορά του επικοινωνεί τις ανάγκες του.

Ο εγκέφαλός του είναι υπό κατασκευή – μαθαίνει μέσα από τις εμπειρίες, το παράδειγμα και την υποστήριξή μας.

Δεν έχει ακόμα την ικανότητα να αυτορυθμίζεται. Τα συναισθήματά του συχνά υπερτερούν της λογικής, γιατί ο συναισθηματικός του εγκέφαλος κυριαρχεί.

Το παιδί μου μαθαίνει μέσα από μένα: επιλέγω να δω τη συμπεριφορά του παιδιού ως ευκαιρία για σύνδεση και όχι ως σύγκρουση!

-----------------------------

Εικόνα: Ελένη Βασιλειάδη

‘‘Επικοινωνώντας αποτελεσματικά με τα παιδιά μας’’: συζήτηση με την Χριστίνα Μαυρομάτη στο Podcast ‘‘Το βλέμμα μέσα μας’’

Πριν από λίγες εβδομαδες είχα την τιμή και την χαρά να κουβεντιάσω με την Χριστίνα Μαυρομάτη στο υπέροχο της podcast ψυχολογίας «Tο βλέμμα μέσα μας».

Ανακαλύψτε το podcast Το Βλέμμα μέσα μας : πραγματικά αξιζει παρά πολύ!

—————————————————————-

Η Ελένη Βασιλειάδη, Πιστοποιημένη Σύμβουλος στην θετική και δημιουργική γονεϊκότητα , Εκπαιδεύτρια γονέων από την Attachment Parenting International και την APCOMM Γαλλίας & πιστοποιημένη από το Training Institute of Psychology and Health στο Parental burnout, Δικηγόρος & Συγγραφέας του βιβλίου ‘’Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε; και του παιδικού παραμυθιού⁠ ‘’Οταν η καρδιά μου γεμίζει’’ ⁠μας μιλάει για την αποτελεσματική επικοινωνία με τα παιδιά.

Μεταξύ άλλων, στο επεισόδιο θα ακούσεις:

Η ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου -  πώς η εξέλιξη του εγκεφάλου στα παιδιά επηρεάζει τη συμπεριφορά τους και τις αντιδράσεις τους.

🛠️ Πώς να θέτεις όρια με σεβασμό - πώς να βάζεις όρια που να βοηθούν και να καθοδηγούν το παιδί σου χωρίς τιμωρία και συγκρούσεις.

📱 Η χρήση της τεχνολογίας - Τι να προσέξεις

🧘 Διαχείριση της ματαίωσης και της απογοήτευσης - Πώς μπορείς να βοηθήσεις το παιδί σου να αντιμετωπίζει την απογοήτευση και να διαχειρίζεται τα έντονα συναισθήματα.

Οραματισμός της σχέσης με το παιδί στο μέλλον - Μια άσκηση που μας βοηθά να σκεφτούμε πώς θέλουμε να είναι η σχέση μας με το παιδί μας σε 20 χρόνια και τι μπορούμε να κάνουμε από σήμερα γι' αυτό.

Άκου το επεισόδιο για να πάρεις ιδέες και έμπνευση για να ενισχύσεις τη σχέση με το παιδί σου!

🔛 ΥΓ : Αν θέλεις να ταξιδέψεις για να συναντήσεις το παιδί που κρύβεται μέσα σου προκειμένου να κατανοήσεις χωρίς ενοχές, από που προέρχονται οι δικές σου αντιδράσεις ως γονέας, και να δεις νέους δημιουργικούς τρόπους για να επικοινωνείς και να συνεργάζεσαι καλύτερα με το παιδί σου μπορείς να διαβάσεις το βιβλίο της ⁠’’Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε; ⁠και να ακολουθήσεις τη σελίδα ⁠Positive Parents ⁠! Μπορείτε να ακούσετε το επεισόδιο στο Spotify εδώ (link στα σχόλια)

🔛 ✔️Διαθέσιμο, επίσης , στις πλατφόρμες Podcast: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts , Stitcher, Player FM , Radio Public, Amazon, Castbox, Overcast και Breaker κ.α. Καλή ακρόαση Χ.Μ.


Αν θέλεις να μάθεις βιωματικά πώς μπορείς να εφαρμόσεις τα εργαλεία επικοινωνίας της ενσυνείδητης και θετικής γονεϊκότητας στην καθημερινή σου οικογενειακή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλει ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ και συμπλήρωσε την φόρμα


Παρουσίαση στην Γάνδη Βελγίου στις 7 Νοεμβρίου!

Γεννήθηκα στην Γαλλία και όταν ήμουν 18 μηνών, μετακομίσαμε στις Βρυξέλλες. Μεγάλωσα στο Βέλγιο λοιπόν μέχρι τα 18 μου. Τότε ως παιδί και έφηβη δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι μια μέρα θα ζούσα στην Ελλάδα.

Όποτε το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα περίμενα ποτέ να ξανάρθω στο Βέλγιο για να παρουσιάσω βιβλία μου και μάλιστα βιβλία που έγραψα στα Ελληνικά.

Γι’αυτό διασκεδάζω πολύ με την ιδέα ότι σε λίγες μέρες θα είμαι στην Γάνδη στο Βέλγιο και θα μοιραστώ γονεϊκές στιγμές με τους Έλληνες που ζουν εκεί!

Ραντεβού στις 7 Νοεμβρίου στις 17:00 στην Γάνδη !!

Πώς να απαντήσω όταν δέχομαι κριτική ως γονέας;

“Όλο ανακατεύονται! Τι να απαντήσω όταν κάποιος μου κάνει παρατηρήσεις και σχολιάζει αρνητικά τον τροπο που μεγαλώνω το παιδί μου;”

… με ρωτάνε συχνά οι γονείς στις ομάδες γονέων που συντονίζω…

Είναι ένα ευαίσθητο θέμα καθώς δεν θέλουμε να τσακωθούμε, ούτε να αμυνθούμε, ούτε όμως και να αφήσουμε το άλλο άτομο να επεμβαίνει χωρίς ενσυναίσθηση…

Πώς βάζουμε ευγενικά τα όριά μας;

Σκέφτηκα λοιπόν να φτιάξω αυτό το ποστ με βάση αυτό που προτείνει η Ψυχοθεραπεύτρια και Συγγραφέας Ιζαμπελ Φιλιοζα σε ένα πολύ πρακτικό μικρό βιβλίο της (το βιβλίο δεν υπάρχει στα ελληνικά. Είναι το «parents sans s’énerver » 2002)

Διάβασε το ποστ, σχολίασε και μοιράσου το με γονείς που το έχουν ανάγκη.

Εσύ τι απαντάς όταν κάποιος παρεμβαίνει και σχολιάζει αρνητικά τον τροπο διαπαιδαγώγησης που ακολουθείς με το παιδί σου;


Αν θέλεις να μάθεις βιωματικά πώς μπορείς να εφαρμόσεις τα εργαλεία επικοινωνίας της ενσυνείδητης και θετικής γονεϊκότητας στην καθημερινή σου οικογενειακή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλει ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ και συμπλήρωσε την φόρμα

Time out & πειθαρχία: τι λειτουργεί πραγματικά με τα παιδιά (podcast)

Σε αυτό το επεισόδιο του ‘‘The KidNest Podcast’’ 🎙️ του Παιδοψυχολόγου Ιωάννη Γλωσσόπουλου, είχα την τιμή να συζητήσω μαζί του ένα θέμα που απασχολεί πολλούς από εμάς στην καθημερινότητά μας με τα παιδιά μας: το περίφημο "time-out" ως μέσο πειθαρχίας.

Όλοι έχουμε ακούσει ή ίσως και δοκιμάσει τη φράση «Πήγαινε στο δωμάτιό σου και έλα όταν ηρεμήσεις» 🛏️, αλλά πόσο αποτελεσματική είναι πραγματικά αυτή η προσέγγιση; 🤔

Στην κουβέντα μας, εξετάζουμε πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά την έννοια του time-out και τις επιπτώσεις του στον ψυχισμό τους 💭💔. Αντί για απομόνωση, προτείνουμε εναλλακτικές προσεγγίσεις που εστιάζουν στην ενσυναίσθηση και την κατανόηση των συναισθημάτων 🧡. Μιλάμε για το πώς μπορούμε να δείξουμε στα παιδιά ότι κατανοούμε τις δυσκολίες τους, ενώ παράλληλα τα καθοδηγούμε με σεβασμό 🫂✨.

Ακούστε το επεισόδιο παρακάτω ή δες το βίντεο στο You Tube 🎧 και θα χαρώ πολύ να ακούσω τις σκέψεις και τις εμπειρίες σας στα σχόλια! 📝💬

5 συμβουλές για να διαχειριστείς τα ξεσπάσματα του παιδιού σου

Τα ξεσπάσματα των παιδιών είναι μια φυσιολογική αλλά δύσκολη φάση της ανάπτυξης. Ακολουθούν μερικές χρήσιμες συμβουλές που μπορούν να σε βοηθήσουν να τα διαχειριστείς με ηρεμία και ενσυναίσθηση.

ζωγραφια απο το βιβλιο μου για γονεισ ''Μαμα, μπαμπά, μ'ακουτε΄;''

1/ Χρησιμοποίησε Μάντρα για αυτοέλεγχο

Χρειάζεται να έχεις κατά νου ότι η ικανότητα αυτοελέγχου του παιδιού είναι ακόμα πολύ ανώριμη. Επομένως, δεν φταις εσύ αν το παιδί δυσκολεύεται να διαχειριστεί τα συναισθήματά του. Δεν είναι θέμα έλλειψης ορίων ή έλλειψη εκπαίδευσης.

Μπορείς να έχεις στο μυαλό σου μερικά μάντρα, που θα σε βοηθήσουν να αποστασιοποιηθείς από την κατάσταση:

"Δεν είναι εναντίον μου’’

"Είναι μόνο 4-5 ετών’’

‘‘Τι χρειάζεται; / Tι κρύβει το παγόβουνο; / Ποια ανάγκη του δεν καλύπτεται;"

2/ Διατήρησε την ψυχραιμία σου

  • Μην φωνάζεις στο παιδί: “Σταμάτα τώρα! Ηρέμησε!’’

  • Απέφυγε να το ταπεινώσεις με σχόλια όπως: «Είσαι πολύ κλαψιάρικο».

  • Μην του τραβάς το χέρι, μην το σπρώχνεις και μην το στέλνεις στο δωμάτιό του για τιμωρία - το παιδί δεν το κάνει επίτηδες για να μας εκνευρίσει. Αυτή η συμπεριφορά είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι της ανάπτυξής του.

3/ Όταν το παιδί είναι έτοιμο, πρόσφερέ του μία αγκαλιά

Σε γενικές γραμμές, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα κατά τη διάρκεια της κορύφωσης του θυμού… Είναι πολύ απογοητευτικό για μας αλλά το να επιχειρηματολογούμε με το παιδί και να του μιλάμε εκείνη την ώρα είναι τελείως άχρηστο.

Ο n° 1 στόχος είναι να παραμείνεις εσύ ήρεμος/η και να περιμένεις να περάσει η καταιγίδα.

Μόλις το ξέσπασμα υποχωρήσει, μπορείς να προτείνεις μια αγκαλιά για να βοηθήσεις το παιδί να ηρεμήσει. Η αγκαλιά μπορεί να κάνει το παιδί να νιώσει ασφάλεια και κατανόηση, κάτι που είναι απαραίτητο μετά από ένα τέτοιο ξέσπασμα.

4/ Βάλε λόγια στο χάος του

ζωγραφια απο το βιβλιο μου για γονεισ ''Μαμα, μπαμπά, μ'ακουτε΄;''

  • Για παράδειγμα, πες: ‘‘Φαίνεσαι θυμωμένος επειδή σου αρνήθηκα αυτό το μπισκότο σοκολάτας’’

  • Ενδεχομένως κάνε τη σύνδεση με τις ανάγκες του παιδιού: «ίσως πεινάς τώρα… είναι η ώρα να φάμε φαγητό…’’

Μπορείς επίσης να πεις με λόγια τα δικά σου συναισθήματα: ‘‘Όταν είσαι θυμωμένος, θέλω να σε βοηθήσω αλλά δεν ξέρω τι να κάνω.’’

5/ Αν φώναξες στο παιδί, μη διστάσεις να του ζητήσεις συγνώμη

Όλοι κάνουμε λάθη και η ειλικρίνεια και η αγάπη είναι το καλύτερο που μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας.

‘Λυπάμαι που φώναξα…. πρέπει να φοβήθηκες.’’

‘‘Βλέπεις, μερικές φορές δυσκολεύομαι κι εγώ να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου.’’

Παράλληλα, πρέπει να καθησυχάσουμε το παιδί ότι δεν ήταν εναντίον του, ότι δεν φταίει που θύμωσε, αλλά μάλλον να εξηγήσουμε γιατί η κατάσταση ήταν έτσι (πχ: δεν μπορεί να φάει μπισκότα πριν το μεσημεριανό). Αυτό βοηθάει στην επανασύνδεση με το παιδί και ταυτόχρονα στην ανάπτυξη της συναισθηματικής του νοημόσύνης.

Και μη ξεχνάς να είσαι συμπονετικός/ή με τον εαυτό σου". Δεν είναι εύκολο να δώσεις στο παιδί σου αυτά που δεν πήρες εσύ ως παιδί!


Θέλεις να μάθεις περισσότερα για τις 8 βασικές ανάγκες των παιδιών;

Κάνε κλικ εδώ για να δεις ένα σύντομο και χρήσιμο βίντεο που θα σε βοηθήσει!


Αν θέλεις να μάθεις βιωματικά πώς μπορείς να εφαρμόσεις τα εργαλεία επικοινωνίας της ενσυνείδητης και θετικής γονεϊκότητας στην καθημερινή σου οικογενειακή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλει ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ και συμπλήρωσε την φόρμα για να σε καλέσω για 5-10 λεπτά!

Όταν το χαρτί του τοστ τσαλακώθηκε...

Κάθε φορά που αγοράζουμε ένα τοστ στο καράβι για την Εύβοια, θυμόμαστε αυτή την ιστορία και γελάμε πια…

Ήταν περίπου 3ων ετών τότε... ​Της πήραμε ένα τοστάκι στο καράβι... ​Όμως το χαρτί του τοστ είχε τσαλακωθεί...

Ξεκίνησε να φωνάζει...​ Όλοι μας κοίταζαν και περίμεναν να δουν τι θα κάνουμε με το ''κακομαθημένο'' παιδί...
​​​​
Αυτό που κάναμε εκείνη την ώρα ως γονείς έγινε μία ιστορία του βιβλίου μου ''Μαμά, Μπαμπά, μ'ακούτε;'' και σου την διαβάζω σήμερα...

Εικονα απο το βιβλιο μαμα, μπαμπα, μ’ακουτε;

Και οι γονείς έχουν το δικαίωμα να θυμώνουν!

LISE DESPORTES

Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα όπως όλα τα άλλα. Είναι χρήσιμος. Δηλώνει τη μη ικανοποίηση μιας ανάγκης . Η καταπίεσή του βλάπτει την ψυχική και σωματική μας υγεία.

 Είναι λοιπόν απαραίτητο να αποδεχτούμε το θυμό μας... και να τον εκφράσουμε με μια μη βίαιη διαδικασία που επιτρέπει την ανάδειξη σαφών αιτημάτων. Έτσι απελευθερωνόμαστε και προχωράμε.

Επιπλέον, αν το κάνουμε αυτό, τα παιδιά μας θα μας μιμηθούν και θα μάθουν να διαχειρίζονται καλύτερα τη δική τους «συναισθηματική καταιγίδα». 🙂

 ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ: 3 ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ

Ο Haim Ginott (στο βιβλίο «Between parent and child») παραθέτει 3 στάδια για την αντιμετώπιση του θυμού. 

1.      Χρειάζεται να αποδεχτούμε το γεγονός ότι μερικές φορές θα θυμώσουμε στις σχέσεις μας με τα παιδιά.

2.      Έχουμε το δικαίωμα να θυμώνουμε χωρίς να νιώθουμε ενοχές ή ντροπή.

3.      Έχουμε το δικαίωμα να εκφράσουμε το πώς νιώθουμε. Υπάρχει μόνο ένας περιορισμός: μπορούμε να εκφράσουμε το θυμό μας εφόσον δεν επιτιθόμαστε στην προσωπικότητα του παιδιού.

Η διαδικασία αυτή έχει ως εξής (σύμφωνα με την μέθοδο μη βίαιης επικοινωνίας του Marshall B. Rosenberg):

  •  Περιγράφω αυτό που βλέπω /ακούω/... χωρίς να κρίνω

«Όταν βλέπω τα παιχνίδια απλωμένα στο πάτωμα/ όταν χτυπάς τον αδελφό σου/...». «Όταν ακούω... «Όταν σου λέω ότι είναι η ώρα του φαγητού...».

Αυτό το βήμα είναι απαραίτητο γιατί ενημερώνει το παιδί για τα συναισθήματά μας (και αυτό είναι μερικές φορές αρκετό) και μειώνει την ένταση του συναισθήματος (ηρεμεί η αμυγδαλή στον εγκέφαλο).

  • Εκφράζω τα συναισθήματά μου χωρίς να κατηγορώ το παιδί:

«Είμαι θυμωμένος!

«Είμαι έξαλλος!

«Αισθάνομαι εξοργισμένος».

Μπορούμε να εκφράσουμε τον θυμό μας και μεταφορικά: (ο εγκέφαλος λατρεύει τις εικόνες)

«Είμαι έξω από τα νερά μου».

«Νιώθω μια καταιγίδα μέσα μου».

«Βράζω!

Προσοχή: χρησιμοποιούμε το «εγώ» αντί του «εσύ».

  • Προσδιορίζω την ανικανοποίητη μου ανάγκη

«Χρειάζομαι ένα τακτοποιημένο σπίτι» «Χρειάζομαι λίγη αναγνώριση» «Χρειάζομαι να ξεκουραστώ».

Η πρόταση που αρχίζει με το «χρειάζομαι...» περιγράφει την ανάγκη μας.

  • Ζητάω στο παιδί με σαφήνεια τι χρειάζομαι

«Θα ήθελα να συμμαζέψεις» «Θα ήθελα να κάνεις ησυχία για 10 λεπτά’’ ...

 

Τι χρειάζεται να αποφύγω:

Ορισμένες εκφράσεις προκαλούν θυμό (και άλλα δυσάρεστα συναισθήματα) τόσο από την πλευρά του γονέα όσο και από την πλευρά του παιδιού, αυξάνοντας την απογοήτευση χωρίς να προσφέρουν κάποια διέξοδο:

«Έχω βαρεθεί...».

Πόσες φορές θα πρέπει να το πω...».

«Περίμενε μέχρι να έρθει ο πατέρας/η μητέρα σου σπίτι...»

«Σε προειδοποιώ...»

«Είσαι πραγματικά ανυπόφορη»

 Επίσης μερικές συμπεριφορές μας τροφοδοτούν / μεταδίδουν τον θυμό (όταν κοιτάω προς τα πάνω, δείχνω με το δάχτυλο, σταυρώνω τα χέρια μου, σφίγγω τις γροθιές μου κτλ…)

Θα μου πεις τώρα… αν το παιδί θυμώνει και εσύ θυμώνεις την ίδια ώρα, δεν είναι πάρα πολύ δύσκολο…. Είναι… Διάβασε τι κάνω εγώ τότε…… ΕΔΩ


Θέλω να με ντύσεις Μαμά (για να σε φέρω πιο κοντά)

- Ντύσε με εσύ Μαμά*! 

- Έλα, ντύσου μόνη σου! Αφού ξέρεις. 

- Δεν μπορώ!

- Ντύσου τώρα! Μια χαρά μπορείς!  

 Ώπα! Πατά pause εδώ. Να σου πω λίγο τι γίνεται. Δεν είναι ότι δεν μπορώ.

 Και βέβαια μπορώ να φορέσω τα ρούχα μόνη μου. 

 Όλα μπορώ να τα φορέσω βασικά.

 Και τα ρούχα και τις ανασφάλειες σου. Όμως αυτές δεν τις θέλω. 

 Φοβάσαι ότι δεν θα αυτονομηθώ αν με ντύσεις; Ότι δεν να ανεξαρτητοποιηθώ; Δεν βλέπεις την μεγάλη εικόνα και την πρόοδο μου γενικότερα;

 Φοβάσαι επειδή τα αλλά παιδιά ντύνονται μόνα τους (και καλά) στην ηλικία μου;  Δεν αφήνεις λίγο τους άλλους απ’έξω μας; 

Φοβάσαι μην ‘‘οπισθοδρομήσω’’ αν με ντύσεις ενώ ξέρω; Δεν βλέπεις ότι δεν είναι αυτό το θέμα;

Θα πετάξω κι εγώ, μην ανησυχείς. 

Είναι θέμα χρόνου. 

Ilya green

Και θέμα φόβου. 

Μη μας φοβάσαι.

Νιώσε μας. 

 Μην σε φοβάσαι.

Να μου δώσεις και να με φροντίσεις. 

 Μην με φοβάσαι. 

Κοίταξε με. Μεγαλώνω… όταν δεν με πιέζεις.

Ντύσε με σήμερα. Και κάθε φορά που – ακόμα- το έχω ανάγκη.  

 Γιατί όταν με ντύνεις, σε φέρνω λίγο πιο κοντά μου. 

Ίσως δυσκολεύομαι με κάτι αυτή την περίοδο. Ίσως κατακτώ άλλες νέες δεξιότητες και κάνω λίγο πίσω σε άλλες. Αναπτύσσομαι σε σπιράλ, όχι γραμμικά, θυμάσαι;

Ντύσε με λοιπόν.... 

Για να με ακουμπήσεις.

Ντύσε με.

Για να σε τραβήξω αγκαλιά.

Ντύσε με.

Για να σε μυρίσω.

 Ντύσε μας. 

Γιατί μας αγαπάς.

Και δεν φοβάσαι. 

Μας εμπιστεύεσαι.

Με εμπιστεύεσαι. 

 Μπορώ να ντυθώ μόνη μου. 

 Αυτές τις μέρες όμως θέλω να με ντύσεις.

 Γιατί μου λείπεις τόσες ώρες στο σχολείο.

 Γιατί σε χρειάζομαι. 

 Γιατί έτσι. 

 Άσε την λογική. Τα πολλά γιατί και τις ανασφάλειες. 

 Νιώσε. 

 Δώσε μας  τη σύνδεση που χρειάζομαι. 

 Και ζήσε τη. 

 Τώρα. 

 Έτσι μαθαίνω να πετάω και να γίνομαι αυτόνομη…

 Όταν δεν με πιέζεις.

Όταν δεν αντιστέκεσαι.

Όταν σέβεσαι τον χρόνο μου.

 Και είσαι πραγματικά μαζί μου. 

 


* ή ‘‘Μπαμπά’’


Αν θέλεις να μάθεις βήμα βήμα νέες αποτελεσματικές εναλλακτικές για να ακούς και να επικοινωνείς με το παιδί σου με ενσυναίσθηση και αποδοχή (και έτσι να βγεις από τη μάχη εξουσίας…) και να μοιραστείς τους προβληματισμούς σου ως γονέας σε ένα ασφαλές χώρο εμπιστοσύνης και φροντίδας… τότε ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ 😄 (Τον Ιανουάριο, ξεκινάνε δύο νέες ομάδες γονέων)

Bίντεο: 5 λόγοι που η ευαλωτότητά μας βοηθάει για μια βαθιά σύνδεση με τα παιδιά μας (και όχι μόνο...) (facebook live 13/6/2023)

Συζήτηση με

  • την Ελίνα Κεπενού, Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια

  • την Χριστίνα Γαβρίλη (Η Πριγκιπέσσα των Βαλκανίων), Συγγραφέας του βιβλίου ''Μικρές Ιστορίες Μητρότητας''

  • την Ελένη Βασιλειάδη, Ενδυναμώτρια γονέων και Συγγραφέας του βιβλίου ''Μαμά, Μπαμπά, μ' ακούτε;''

Είμαι το πρότυπό σου

Δεν έχουν τόση σημασία αυτά που σου λέω…

Ξέρω ότι με παρατηρείς. Συνεχώς… Και αυτό σε επηρεάζει πολύ περισσότερο.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ στο σπίτι, ανάμεσα σε όλα, στα παιχνίδια, στα συναισθήματα, στα ψίχουλα.

ΒΛΈΠΕΙΣ ότι είμαι εκεί αλλά και λίγο αλλού.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ και όταν δεν θέλω να με βλέπεις, όταν δεν αντέχω άλλο τις φωνές ή την γκρίνια ή την υπερένταση ή την αφάνταστη κούραση, όταν φωνάζω… και δεν ανταποκρίνομαι όπως θα ήθελα ή θα ήθελες.

Ε ΒΛΈΠΕΙΣ στο laptop να δουλεύω, να συγκεντρώνομαι, να έχω πάθος και επιμονή, και ας μην τα καταλαβαίνεις όλα ακόμη…

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να παίρνω αναπνοές και να είμαι πολύ πιεσμένη όταν με διακόπτεις για τριακοστή έκτη φορά.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να διαβάζω, να κάνω λάθη, να νευριάζω, αλλά και να ξαναπροσπαθώ.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να μην ξέρω από πού να ξεκινήσω κάποιες φορές και τελικά να χάνω χρόνο…

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να παρατάω το μάζεμα για να παίζω μαζί σου, να γελάω σαν παιδί κι εγώ.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ με τον μπαμπά, πώς επικοινωνούμε, πώς διαφωνούμε, πώς τα βρίσκουμε. ΜΕ

ΒΛΈΠΕΙΣ να οργανώνω με μεγάλη χαρά, ενέργεια και λεπτομέρεια το οικογενειακό μας τριήμερο.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να κλαίω και να μην ντρέπομαι που κλαίω όταν το έχω ανάγκη.

ΜΕ ΒΛΈΠΕΙΣ να προβληματίζομαι, να ζορίζομαι, να προχωράω.

ΒΛΈΠΕΙΣ τη δύναμή μου αλλά και την ευαλωτότητά μου ταυτόχρονα, κάθε μέρα.

————————————————————————————————-

Απόσπασμα από το βιβλίο ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;, Ελένη Βασιλειάδη


Βιωματική παρουσίαση στο Νηπιαγωγείο EMEDOF 18/5/2023

00:00: Εισαγωγή από την Διευθύντρια του Νηπιαγωγείου EMEDOF Bάσια Γαρταγάνη και ανάγνωση μίας ιστορίας από το βιβλίο ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’.

6:47: Το ‘‘παγόβουνο’’ και το ‘‘ρεζερβουάρ αγάπης’’ από την Ελένη Βασιλειάδη και την Σοφία Λάζου

23:35: Το ‘‘συναισθηματικόμετρο’’ από τον Γιώργο Λάζο και την Ελαία Λάζου

43:20: Ανάγνωση της ιστορίας ‘’Το ρεζερβουάρ αγάπης’’ από το βιβλίο.

54:47: ‘‘Η αυτοφροντίδα του γονιού’’ από την Ψυχολόγο και Ψυχοθεραπευτρια Ελίνα Κεπενού

1:20:15: Ανάγνωση μίας νέας ιστορίας ‘’Ταξιδεύοντας 9 χρόνια ως Μαμά’’ από την Ελένη Βασιλειάδη

 

3 Θετικά εργαλεία επικοινωνίας για να ενισχύσεις τον δεσμό με το παιδί σου

‘‘Πήρες 16, οι άλλοι τι βαθμούς πήραν;’’

‘’Μίλησέ μου! Ma, τι έχεις πια; Κατάπιες τη γλώσσα σου; ‘’

‘’Σταμάτα να κλαψουρίζεις επιτέλους, είσαι μεγάλο παιδί!’’

‘’Μα δεν είναι τίποτα αυτό, σταμάτα να φωνάζεις σε παρακαλώ!!’’

‘’Εγώ στην ηλικία σου κατάφερνα να ….‘’ (βάλε το δικό σου ρήμα…)

‘’Μα, το κάνεις επίτηδες; Σου είπα όχι!’’

---------------------------------------------------

Έχεις ξαναπεί ή ξανακούσει τέτοιες φράσεις;

Eίναι φράσεις που λέμε στο παιδί μας πολλές φορές αυτόματα, χωρίς ενσυναίσθηση, επειδή τις έχουμε ακούσει από τους γονείς μας ή δασκάλους ως παιδιά.... Οι γονείς μας προσπαθούσαν να μας ενθαρρύνουν και να μας ενδυναμώσουν αλλά με μία αρνητική γλώσσα και διάθεση...

Οι φράσεις αυτές μας πόνεσαν... ή/και μας θύμωσαν...  Το κακό είναι ότι κάτα κάποιο τρόπο, έχουν γίνει κομμάτι μας... σαν μία κληρονομιά που μεταφέρεται άθελά μας και ύπουλα από από γενιά σε γενιά...

 Είναι πολύ ισχυρές φράσεις επειδή έχουν μεγάλη επιρροή πάνω σε ένα παιδί. Διαμορφώνουν την αυτοεικόνα και την αυτοεκτίμηση του, ειδικά όταν επαναλαμβάνονται καθημερινά.

Επίσης είναι φράσεις που βλάπτουν τον δεσμό με το παιδί μας… γιατί μας απομακρύνουν…

Πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε με έναν θετικό τρόπο που να σέβεται το παιδί και τα συναισθήματά του και που θα μας φέρει πιο κοντά του;

1 ) Όταν το παιδί σου επικοινωνεί ένα πρόβλημα, άκουσε το.

Άκουσε το προσεκτικά, προσπάθησε να μπεις στην θέση του, αναγνώρισε τα συναισθήματά του. Βοήθησε το να βάλει λέξεις πάνω σε αυτό που νιώθει.  Χρησιμοποίησε την ενεργητική ακρόαση. Δεν υπάρχουν μικρά προβλήματα. Το παιδί μας έχει τα προβλήματα της ηλικίας του.

-   Σήμερα ο Νίκος με είπε χοντρό.

-   Τι λες;;; Δεν είσαι καθόλου χοντρός! Και τι του απάντησες εσύ;

- ...

(το παιδί κλείνεται γιατί ντρέπεται και δεν μπορεί να το εκφράσει (ο γονέας του δεν αντέχει το συναίσθημά του)

Το παιδί δεν πρόλαβε να πει το συναίσθημα του, ο γονέας δεν το άκουσε και ήθελε αμέσως να το ρωτήσει και να του δώσει μία λύση.

Πάμε πάλι:

-   Σήμερα ο Νίκος με είπε χοντρό!  

- Ωχ... και ένιωσες πολύ άσχημα ε...

- Ναι! Το είπε μπροστά στους φίλους μου! Τον μισώ!

- ... μμμ... σε καταλαβαίνω... ντράπηκες πολύ…

- Δεν θα τον καλέσω στα γεννέθλιά μου!

- .... (συνεχίζεται η κουβέντα)

 2 ) Ενθάρρυνε το παιδί (και μη το συγκρίνεις με τα άλλα παιδιά)

Γιατί να συγκρίνουμε διαφορετικά παιδιά;

Θα έλεγες ποτέ σε ένα καρότο ότι είναι πιο κοντό από ένα καλαμπόκι; Όχι, γιατί δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους…

Κάθε παιδί είναι μοναδικό και ακολουθεί το δικό του ρυθμό.

Όταν συγκρίνουμε το παιδί μας, χωρίς να το θέλουμε, τελικά το αποκαρδιώνουμε. Σκέφτεται: ‘‘Ό, τι και αν κάνω, δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ η Μαμά’

Εχουμε κατά νου ότι η διαδρομή έχει σημασία και όχι τόσο το αποτέλεσμα.

Έτσι, ενθάρρυνουμε το παιδί μας για την πρόοδό του και αναδεικνύουμε την προσπάθειά του. Βοηθώντας το να ανακαλύψει τα δυνατά του σημεία, θα νιώθει περισσότερη αυτοπεποίθηση.


ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ, ΑΠΛΩΣ ΟΧΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ.
— George Evans, ζωγράφος

 3) Μίλα την θετική γλώσσα.

Τα παιδιά συχνά δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα αρνητικά μηνύματα, επειδή ο εγκέφαλός τους αναπτύσσεται ακόμη και χρειάζονται σαφείς, θετικές κατευθύνσεις για να επεξεργαστούν τις πληροφορίες. Τα αρνητικά μηνύματα, όπως "Μην το κάνεις αυτό" δεν παρέχουν πληροφορίες σχετικά με το τι πρέπει να κάνει το παιδί.

Επιπλέον, τα αρνητικά μηνύματα τείνουν να προκαλούν αρνητικά συναισθήματα στα παιδιά, όπως απογοήτευση, θυμό ή θλίψη, τα οποία μπορεί να επηρεάσουν την ικανότητά τους να κατανοούν και να επεξεργάζονται πληροφορίες.

Οπότε, μιλάμε θετικά στο παιδί. Εξηγούμε τι επιτρέπεται να κάνει και για ποιο λόγο αντί να του λέμε 66 ‘‘όχι’’ και ‘‘μη’’ την ημέρα.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΥΣ.
ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΤΣΙ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΌΠΟΥ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΥΣ.
ΌΤΑΝ ΤΟΥΣ ΛΕΜΕ ΤΙ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ, Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΥΣ ΕΣΤΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΗΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ. ΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΕΣΤΙΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ.
— Ιζαμπέλ Φιλιοζά, ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας

Δεν θέλουμε να τρέξει στο δρόμο; Αντί για: ‘’Μην τρέχεις!!!’’

Του λέμε: ‘‘ Κοίτα πόσο κόσμο έχει γύρω μας… φοβάμαι μη σε χάσω. Περπάτα σιγά σιγά και δίπλα μου στον δρόμο.’’

Φωνάζει στην αίθουσα αναμονής του γιατρού; Αντί για  ‘’Μη φωνάζεις, σταμάτα!!!’’

Του λέμε ‘‘ Κοίτα το μωρό δίπλα που κοιμάται... Αν το ξυπνήσουμε, η Μαμά του θα στενοχωρηθεί. Μίλα σιγά.’’

Το παιδί θα εστιάσει την προσοχή του στην επιθυμητή συμπεριφορά και υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να συνεργαστεί. Έτσι, θα μειωθούν οι συγκρούσεις.


Αυτός ο τρόπος επικοινωνίας σέβεται το παιδί, το βοηθάει να σκέφτεται και ενισχύει την εμπιστοσύνη και τον δεσμό μεταξύ μας!


Αν θέλεις να μεγαλώσεις το παιδί σου ‘‘θετικά’’ και χωρίς βία αλλά δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις ΄ή έχεις διαβάσει πολλά και έχεις λίγο μπερδευτεί… Αν θέλεις να μάθεις βήμα βήμα νέους τρόπους και αποτελεσματικές εναλλακτικές για να ακούς και να επικοινωνείς με το παιδί σου με ενσυναίσθηση και έτσι να χτίσεις μία μακροχρόνια σχέση αποδοχής και εμπιστοσύνης, ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ για να μάθεις περισσότερα για τον βιωματικό κύκλο εργαστηρίων Θετικής γονεϊκότητας.


Πώς παραμένω (σχεδόν) ψύχραιμη την ώρα της κρίσης... (+ εκτυπώσιμο!)

Κατέβασε τώρα το εκτυπώσιμο με τα 5 βήματα για να ανταποκριθείς θετικά όταν το παιδί σου κάνει ένα ξέσπασμα!
Τo email σου μένει μεταξύ μας!
 

Παράλληλα, διάβασε παρακάτω μία δική μου ιστορία σχετικά με τις κρίσεις των παιδιών… (ή αν προτιμάς να με ακούσεις να λέω την ιστορία, κάνε κλικ εδώ στο λεπτό 56.)

——————————————————————————————

Η ιστορία συμβαίνει το 2015, όταν η πρώτη μου κόρη ήταν 2 ετών, για να σου πω πώς κατάφερα, σιγά, σιγά να μη τρελαίνομαι όταν το παιδί κάνει ένα ξέσπασμα… και να το βοηθάω κιόλας.

———————————————————————————————-

Κάποια μέρα του 2015

‘’Γιατί κάνεις έτσι; Θέλεις να με στεναχωρήσεις τώρα; Μη κλαις! Δεν είναι τίποτα; Κοίτα εδώ, τι σου έχω εγώ. Θες μια σοκολάτα; Οκ, αφού κλαις, φεύγουμε. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό που κάνεις! Είσαι μεγάλο κορίτσι, γιατί φωνάζεις και κάνεις σαν μωρό τώρα;’’

Επ! Μία παραγγελία παρακαλώ! Ερωτήσεις και λύσεις! Τώρα. Και να μη κλαίει το παιδί. Να μην κάνει κρίσεις!  Να είναι πάντα χαρούμενο και ήρεμο! Να καπακώσω το συναίσθημα, να μη μας ακούσει ο κόσμος. Μη τυχόν και; Μη τυχόν και τι; Μη τυχόν και φανώ ανήμπορη, ότι δεν ελέγχω τη κατάσταση και ότι δεν είμαι ‘’καλή Μαμά’’; Μμμμμ ενδιαφέρον…

Ωραία, και τι μπορώ να κάνω τότε πρακτικά όταν το παιδί φωνάζει στο πάτωμα; Αφού μέσα μου, νιώθω τόσο στρες, θέλω να φωνάξω και να πάρω τα βουνά, πώς θα μπορώ να μείνω ψύχραιμη και να ανταποκριθώ βοηθητικά μέσα στην τρέλα; Όταν θυμώνεις, θύμωσες, σωστά; Και μετά άντε μάζεψε τον θυμό! Δεν ελέγχονται τα συναισθήματά την ώρα της κρίσης, ούτε ακυρώνονται...

---------

Κάτι έκανα που με βοήθησε να είμαι (όχι ψύχραιμη, μη τρελαθούμε κιόλας) αλλά πολύ πιο ψύχραιμη την ώρα της κρίσης και ταυτόχρονα να βοηθάω το παιδί.

Τι είναι αυτό που έκανα; Άλλαξα γυαλιά. Άλλαξα οπτική. Έμαθα τι κρύβεται πίσω από τη σκηνή.

Πρώτα λοιπόν ΑΦΑΙΡΕΣΑ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΥΑΛΙΑ.

Με τα κόκκινα γυαλιά, οι σκέψεις παγίδες κάνουν πάρτι και μας κάνουν ότι θέλουν. Είναι αυτές οι σκέψεις που λέμε από μέσα μας την ώρα της κρίσης και μας θολώνουν. Δεν ξέρεις καν ότι μιλάνε από μέσα σου αυτές οι σκέψεις. Τις ονομάζω ‘’σκέψεις παγίδες’’ γιατί δεν τις έχουμε αποφασίσει εμείς ως γονέας. Προέρχονται από την δική μας ανατροφή, προτάσεις δηλαδή που ακούσαμε εμείς ως παιδί ή/και από την γενική αντίληψη της κοινωνίας ότι το παιδί υπάρχει απλά και μόνο για να μας τρελάνει...

‘’Το άτακτο!’’ ‘’Με έχει για πλάκα.’’ ‘’Τα άλλα παιδιά δεν κάνουν έτσι’’. ‘’Τι θα πει ο κόσμος’’. ‘’Το κάνει επίτηδες’’ κτλ.

Αυτές οι σκέψεις αυτόματα μας παγιδεύουν γιατί γεννάνε στρες μέσα μας και μας μας εμποδίζουν να ανταποκριθούμε όπως θα θέλαμε, με ηρεμία. Μπορούμε όμως να αποφασίσουμε να διώξουμε αυτές τις σκέψεις.

Συνειδητοποιούμε τις σκέψεις και τις διώχνουμε. Παίρνουμε την απόφαση. Πετάμε τα κόκκινα γυαλιά.

Μετά, φόρεσα ΜΠΛΕ ΓΥΑΛΙΑ.

Τα μπλε γυαλιά δείχνουν την πραγματικότητα. Ότι το παιδί δεν είναι ένα χειριστικό και κακομαθημένο πλάσμα που πρέπει να εξουσιάσω γρήγορα αλλιώς θα μου πάρει τον αέρα! Αυτόματα ο τρόπος που θα ανταποκριθούμε θα είναι πιο ήρεμος.

3 βασικά πράγματα βλέπεις με τα μπλε γυαλιά.  

  1. Βλέπεις τους ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ!

‘’‘Μαμά, Μπαμπά, κάτι βιώνω πολύ δύσκολο τώρα και ξέρω ότι μπορώ να το εκφράσω σε σένα, ότι θα με αγαπάς ακόμα και αν χτυπιέμαι για 30 λεπτά στο πάτωμα. Δεν είμαι τόσο σίγουρη ότι το ίδιο συμβαίνει με την δασκάλα ή την γιαγιά.’’. Με άλλα λόγια, γράφει ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό το παιδί σου να κάνει κρίσεις μαζί σου και όχι τόσο στο παιδικό ή στην γιαγιά. Και όχι μόνο φυσικό είναι, είναι και αναμενόμενο και υγειές κατά την θεωρία του συναισθηματικού δεσμού... Είσαι το λιμάνι του παιδιού σου.

Α... γι αυτό! θυμάμαι να είπα μέσα μου όταν είδα τους υπότιτλους κάτω από την κρίση για πρώτη φορά και κατάλαβα ότι είναι φυσικό το παιδί να εκφορτίζει τα δύσκολα συναισθήματα του μαζί μου.

2. Βλέπεις το ΕΡΓΟΤΑΞΙΟ!

Βλέπεις νταλίκες, χώματα, εκσκαφείς μέσα στον εγκέφαλο του παιδιού.  Το παιδί δεν έχει ολοκληρωμένο εγκέφαλο! Στα 30 θα είναι λειτουργικό 100% (*και αν). Δεν μπορεί να διαχειριστεί και να ρυθμίσει μόνο του τα συναισθήματά του. Ούτε να βάλει λογική. Χρειάζεται κάποιον ενήλικα  δίπλα του, να το ακούει, να βάλει λόγια στο χάος του, να το αγκαλιάσει και με αυτόν τον τρόπο, να προκαλεί στο σώμα του παιδιού την έκκριση ωκυτοκίνης για να μπορεί να ηρεμήσει.

Α... γι’ αυτό θυμάμαι να είπα μέσα μου όταν πήγα πρώτη φορά στο εργοτάξιο... και είδα τον εαυτό μου σαν βοηθός...

3. Βλέπεις τι κρύβει από κάτω το ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ.

Η ακατάλληλη συμπεριφορά του παιδιού είναι το πάνω μέρος του παγόβουνου... δεν είναι το πρόβλημα αλλά μία αντίδραση σε ένα πρόβλημα του. Κάτι άλλο επικοινωνεί. Πριν πέσω πάνω στο παγόβουνο, τα μπλε γυαλιά μου δείχνουν το κάτω μέρος του παγόβουνου. Κατεβαίνω από το πλοίο και βουτάω στην θάλασσα για να ανακαλύψω τι υπάρχει κάτω από το παγόβουνο. Βλέπω ότι το μεσημέρι στο παιδικό δεν έφαγε το φαγητό του και ότι τώρα πεινάει, βλέπω το ρεζερβουάρ αγάπης να έχει αδειάσει, βλέπω ότι δεν ήμουν αρκετά παρούσα όλη μέρα και ότι χρειάζεται σύνδεση, βλέπω μια ανησυχία επειδή θα φύγω ταξίδι την επόμενη βδομάδα, βλέπω ότι έχει πονόλαιμο, βλέπω ότι της λείπει ο Μπαμπάς της που δουλεύει μέχρι αργά...

Α... γι’ αυτό.... θυμάμαι να είπα μέσα μου όταν πήγα πρώτη φορά στα παγόβουνα της Ανταρκτικής... και ανακουφιστικά που η συμπεριφορά του παιδιού μου δεν είναι εναντίον μου αλλά ότι κάτι μου επικοινωνεί!

Αφού είδα τους υπότιτλους, το εργοτάξιο και το παγόβουνο, τι έκανα την ώρα της κρίσης;

Στην αρχή, τίποτα. Ήξερα ότι αν άνοιγα το στόμα μου, θα έλεγε μια πατάτα, αυτόματα.

Οπότε καθόμουν δίπλα, σιωπηλή. Αυτή η παύση μέσα στο χάος, με βοηθούσε να πάρω μια ανάσα, να μη φουντώνω, και βοηθούσε το παιδί να μην στρεσσάρεται παραπάνω λόγω του δικού μου στρες…

Μετά από καιρό, και αφού πλέον τα μπλε γυαλιά ήταν μόνιμα πάνω στη μύτη μου, δεν θύμωνα σχεδόν ποτέ πια την ώρα της κρίσης. Δεν λέω ότι δεν ένιωθα καθόλου στρες, δεν ισχύει αυτό. Θέλει πολύ δουλειά αυτό. Όμως κατάφερνα να ελέγχω τις αντιδράσεις μου.

Αισθανόμουν βοηθός. Δυσκολεύεται το παιδί και θα του φωνάζω από πάνω; Είμαι ο ενήλικας και θέλω να είμαι εκεί για αυτό. Παίρνω το παιδί αγκαλιά. Το περιμένω. Ακούω το συναίσθημά μου. Ξέρω ότι κάνω το ‘’σωστό’’ εκείνη την ώρα.

Δεν με νοιάζουν πια τι λένε οι γύρω. Πάντα θα λένε οι γύρω.

Εστιάζω στο παιδί μου. Αυτό έχει σημασία για μένα. Αντέχω, είμαι δυνατή μέσα μου. Είμαι δίπλα του. Σε λίγο θα περάσει η θύελλα.

Είμαι σε αποστολή. Βοηθάω το παιδί μου να μεγαλώσει. Κι εγώ μαζί.

—————————————————————————-

Υ.Γ.: Η δική μας στάση όταν το παιδί κλαίει, έχει νεύρα, κάνει ξεσπάσματα, είναι επιθετικό (χτυπάει, φωνάζει, φτύνει, κτλ), ειδικά τις 3 πιο σημαντικές στιγμές της ημέρας είναι το κεντρικό θέμα του 3ου εργαστηρίου του νέου Κύκλου εργαστηρίων θετικής διαπαιδαγώγησης. Έχω ανοίξει τις προεγγραφές για το βιωματικό κύκλο ''Μαμά, Μπαμπά, επικοινωνούμε;''. Αν έχεις ένα παιδί από 1,5 έως 10 ετών και θέλεις να ανακαλύψεις βήμα βήμα μαζί μου νέους τρόπους και αποτελεσματικές θετικές εναλλακτικές για να ακούς και να επικοινωνείς με το παιδί σου με ενσυναίσθηση και αποδοχή (και έτσι να βγεις από τη μάχη εξουσίας…), κάνε κλικ εδώ


 
Κατέβασε τώρα το εκτυπώσιμο με τα 5 βήματα για να ανταποκριθείς θετικά όταν το παιδί σου κάνει ένα ξέσπασμα!
Τo email σου μένει μεταξύ μας!

Το βίντεο της παρουσίασης του βιβλίου ''Μαμά, Μπαμπά, μ' ακούτε;''

Στην παρουσίαση του βιβλίου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’ το Σάββατο 4 Μαρτίου, είδα για πρώτη φορά πολλούς από εσάς από κοντά και χάρηκα παρά πολύ…

Μέσα στα μάτια σας είδα ενθάρρυνση, δύναμη, αγάπη, όραμα. Συνομίλησαν οι καρδιές μας εκείνο το απόγευμα. Ήταν ένα ζεστό απόγευμα ανάμεσα σε παγωμένες μέρες γιατί ΣΥΝΔΕΘΗΚΑΜΕ…

Η φίλη μου και Ψυχολόγος Eλίνα Κεπενού, μας μίλησε μεταξύ άλλων για την ανάγκη να συνδεόμαστε με το μέσα μας και να έχουμε ενημερότητα…

Η Δήμητρα Γούναρη, Parent Coach, μοιράστηκε πολύ χρήσιμα πράγματα για την ενθάρρυνση, την αποδοχή και την δύναμη της κοινότητας….

Η αδελφή μου Κλειώ Βασιλειάδη μίλησε για τη δίκη της διαδρομή ως Μαμά 2 μικρών παιδιών και για το πως τους βοήθησε συγκεκριμένα το ελεύθερο παιχνίδι.

Ο σύντροφος μου Γιώργος Λάζος τόνισε την ευθύνη μας ως ενήλικες και γονείς που μεγαλώνουμε τους αυριανούς πολίτες της κοινωνίας.

Mοιράστηκα μερικές προσωπικές ιστορίες-συνειδητοποιήσεις.

Ευχαριστώ τις εκδόσεις iWrite - και τον Μηνά Παπαγεωργίου, για τα ενθαρρυντικά λόγια και την όμορφη συνεργασία.

Πολλοί μου είπατε και μου γράφετε ότι ήταν κάτι παραπάνω από μια βιβλιοπαρουσίαση, κάτι σαν σεμινάριο τελικά.

Δείτε το βίντεο και θα χαρώ να ακούσω τι συναισθήματα και ερωτηματικά γέννησε μέσα σας…

Λίγο πιο αναλυτικά:

  • 4:30 : εισαγωγή από τον Βασίλη Χατζηιακώβου, Εκδότης και Συγγραφέας

  • 7:51 : εισαγωγή από τον Μηνά Παπαγεωργίου, Εκδότης και Συγγραφέας

  • 14:30 : εισαγωγή από τον Γιώργο Λάζο, Μπαμπάς & Business Coach

  • 20:00 : Ομιλία της Ελίνας Κεπενού, Ψυχολόγος, Σύμβουλος Γονέων, Εφήβων και παιδιών για την σύνδεση με το μέσα μας και το εσωτερικό μας παιδί.

  • 29:44 : Ιστορία ‘’Η γέννηση μου ως Μαμά’’, Ελένη Βασιλειάδη

  • 40:07 : Ομιλία της Δήμητρας Γούναρη, Parent Coach PCI για τη σημασία της ενθάρρυνσης.

  • 56:00 : Ιστορία ‘‘Πώς μένω ψύχραιμη την ώρα της κρίσης’’, Ελένη Βασιλειάδη

  • 1:07:30: Συζήτηση με την Ελίνα Κεπενού για την ευαλοτώτητά μας, τα μοτίβα μας και την ανάγκη να κοιτάμε τι συμβαίνει μέσα μας

  • 1:17:30: Ομιλία της Κλειώ Βασιλειάδη για την διαδρομή της ως Μαμά και πώς το ελεύθερο παιχνίδι τους βοήθησε σαν οικογένεια σε δύσκολες στιγμές.

  • 1:30:30 Ιστορία ‘’Δεν ακούω το παιδί μου’’, Ελένη Βασιλειάδη

  • 1:42:35 : Ομιλία του Γιώργου Λάζου, για την ευθύνη μας ως γονείς που μεγαλώνουμε την επόμενη γενιά και την κοινωνία του αύριο.

Τι συμβαίνει όταν ακούς πραγματικά

Κούνιες με τις ξαδέλφες χτες.

Η Σοφία (7) έρχεται, με διακόπτει από την συζήτηση που έκανα με την αδελφή μου, και με παίρνει από το χέρι προς ένα παγκάκι. Έχει θυμωμένο ύφος. Κάθομαι δίπλα της.

- Όλο με αντιγράφει η Α. (η ξαδέλφη της). Δεν μου αρέσει!!

- μμμ

- Και πάλι δεν με παιζει! Είδες;

- Το είδα.

- Μόνο με την Ε. παίζει και ασχολείται!

- Ναι...

- Ούτε γεια δεν μου είπε όταν με είδε… το παρατήρησες;

- To είδα ναι.

- Δεν θέλω να παίξω άλλο μαζί της!

- … Σε καταλαβαίνω, στεναχωριέσαι και θυμώνεις που η Α. δεν σου δίνει σημασία ενώ θέλεις τόσο πολύ να παίξεις με την ξαδέλφη σου. Είναι πολύ δύσκολο κάποιος που αγαπάς πολύ να μη σου δίνει σημασία…

- (ανακουφίζεται) Ναι!

Λίγο αργότερα:

- Ξέρω όμως γιατί. Όταν ήταν μωρό η Α, μόνο η Ε. την φρόντιζε κι εγώ μόνο έπαιζα. Δεν ασχολιόμουν μαζί της.

- εεεε, λες να…

Τι είναι αυτό στο πάτωμα Μαμά; (Μου δείχνει ένα πράγμα κάτω.)

Και φεύγει με χαρά τρέχοντας να βρει την Α. και την Ε και να παίξουν.

Αυτό το ασήμαντο πράγμα που είδε κάτω ειναι το σημάδι ότι ακούστηκε.

Αυτή η ανακούφιση όταν κάποιος απλά…

Σε ακούει…

Σε χωράει…

Σε αποδέχεσαι…

Χωρίς «ναι, αλλά», «όμως εσύ» και « δεν πειράζει»

Χωρίς κρίση, συμβουλή, καθησυχασμό, λύσεις, ερωτήσεις κτλ.

ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!

—————

Πίσω από τις σκηνές: η ενεργητική ακρόαση!

Είναι 6 χρόνια που προσπαθώ να κάνω ενεργητική ακρόαση. Δεν είναι εύκολο. Δεν τα καταφέρνω πάντα, εννοείται.

Είναι μία τέχνη, όπως το λέει ο Goethe:

«Να μιλάμε είναι μια ανάγκη. Να ακούμε είναι μια τέχνη.»
— Goethe

Όταν το παιδί μας έχει ένα πρόβλημα, τότε μπορούμε να προσπαθήσουμε να του κάνουμε ενεργητική ακρόαση.

Και πώς γίνεται;

  1. Ακούμε προσεκτικά τι λέει το παιδί (και ξεκινάει η σύνδεση…)

  2. Καθρεφτίζουμε τα συναισθήματά του (πχ: του λέμε ‘‘στεναχωριέσαι τώρα που….’’)

  3. Ανατροφοδοτούμε τι μας λέει

Δεν κρίνουμε, δεν δίνουμε συμβουλές, απλά του καθρεφτίζουμε το συναίσθημά του.

Το παιδί (αν θέλει να μιλήσει, γιατί μπορεί και να μη θέλει) τότε συνεχίζει και εμείς πάλι του καθρεφτίζουμε το συναίσθημά του και του λέμε τι μας είπε.

Με αυτόν το τρόπο (που στην αρχή μας φαίνεται, η αλήθεια είναι, λίγο τεχνητό), πολλές φορές ανακαλύπτουμε ότι το αρχικό πρόβλημα που μας έλεγε το παιδί δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό του πρόβλημα.

Γιατί βοηθάει η ενεργητική ακρόαση; 

  • Όταν το παιδί έχει πρόβλημα, τα συναισθήματα του είναι πολύ έντονα και του είναι πολύ δύσκολο να σκέφτεται. Με την ενεργητική ακρόαση, ανακουφίζεται συναισθηματικά και μπορεί πάλι να λειτουργεί ο νους. 

  • Όπως είπαμε πριν, το παιδί δεν μας μιλάει αρχικά για το πραγματικό του πρόβλημα. Αν του κάνουμε ερωτήσεις για αυτό που μας λέει πρώτα, δεν θα φτάσει να ανακαλύψει τα άλλα στρώματα του προβλήματος του. Με την ενεργητική ακρόαση, το βοηθάμε να αναγνωρίσει το κεντρικό του ζήτημα.

  • Όταν φτάνει το παιδί να αναγνωρίσει το πρόβλημα του, μπορεί μετά να βρει την καλύτερη λύση για τον εαυτό του μόνο του. Έτσι αυξάνεται η αυτοπεποίθηση του...



Αν θέλεις να εμβαθύνεις, μπορείς να διαβάσεις το νέο μου βιβλίο: ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’.
Ανακάλυψε το εδώ!