‘‘Επικοινωνώντας αποτελεσματικά με τα παιδιά μας’’: συζήτηση με την Χριστίνα Μαυρομάτη στο Podcast ‘‘Το βλέμμα μέσα μας’’

/

Πριν από λίγες εβδομαδες είχα την τιμή και την χαρά να κουβεντιάσω με την Χριστίνα Μαυρομάτη στο υπέροχο της podcast ψυχολογίας «Tο βλέμμα μέσα μας».

Ανακαλύψτε το podcast Το Βλέμμα μέσα μας : πραγματικά αξιζει παρά πολύ!

—————————————————————-

Η Ελένη Βασιλειάδη, Πιστοποιημένη Σύμβουλος στην θετική και δημιουργική γονεϊκότητα , Εκπαιδεύτρια γονέων από την Attachment Parenting International και την APCOMM Γαλλίας & πιστοποιημένη από το Training Institute of Psychology and Health στο Parental burnout, Δικηγόρος & Συγγραφέας του βιβλίου ‘’Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε; και του παιδικού παραμυθιού⁠ ‘’Οταν η καρδιά μου γεμίζει’’ ⁠μας μιλάει για την αποτελεσματική επικοινωνία με τα παιδιά.

Μεταξύ άλλων, στο επεισόδιο θα ακούσεις:

✨ Η ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου -  πώς η εξέλιξη του εγκεφάλου στα παιδιά επηρεάζει τη συμπεριφορά τους και τις αντιδράσεις τους.

🛠️ Πώς να θέτεις όρια με σεβασμό - πώς να βάζεις όρια που να βοηθούν και να καθοδηγούν το παιδί σου χωρίς τιμωρία και συγκρούσεις.

📱 Η χρήση της τεχνολογίας - Τι να προσέξεις

🧘 Διαχείριση της ματαίωσης και της απογοήτευσης - Πώς μπορείς να βοηθήσεις το παιδί σου να αντιμετωπίζει την απογοήτευση και να διαχειρίζεται τα έντονα συναισθήματα.

☕ Οραματισμός της σχέσης με το παιδί στο μέλλον - Μια άσκηση που μας βοηθά να σκεφτούμε πώς θέλουμε να είναι η σχέση μας με το παιδί μας σε 20 χρόνια και τι μπορούμε να κάνουμε από σήμερα γι' αυτό.

Άκου το επεισόδιο για να πάρεις ιδέες και έμπνευση για να ενισχύσεις τη σχέση με το παιδί σου!

🔛 ΥΓ : Αν θέλεις να ταξιδέψεις για να συναντήσεις το παιδί που κρύβεται μέσα σου προκειμένου να κατανοήσεις χωρίς ενοχές, από που προέρχονται οι δικές σου αντιδράσεις ως γονέας, και να δεις νέους δημιουργικούς τρόπους για να επικοινωνείς και να συνεργάζεσαι καλύτερα με το παιδί σου μπορείς να διαβάσεις το βιβλίο της ⁠’’Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε; ⁠και να ακολουθήσεις τη σελίδα ⁠Positive Parents ⁠! Μπορείτε να ακούσετε το επεισόδιο στο Spotify εδώ (link στα σχόλια)

🔛 ✔️Διαθέσιμο, επίσης , στις πλατφόρμες Podcast: Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts , Stitcher, Player FM , Radio Public, Amazon, Castbox, Overcast και Breaker κ.α. Καλή ακρόαση Χ.Μ.

Αν θέλεις να μάθεις βιωματικά πώς μπορείς να εφαρμόσεις τα εργαλεία επικοινωνίας της ενσυνείδητης και θετικής γονεϊκότητας στην καθημερινή σου οικογενειακή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλει ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ και συμπλήρωσε την φόρμα

Το παιδί επιστρέφει από το σχολείο και ξεσπάει; 4 tips για να το διαχειριστείς με ηρεμία

/

Η εικόνα ενός παιδιού που μας αγκαλιάζει και μας διηγείται τη μέρα του με ενθουσιασμό είναι ιδανική, αλλά δεν είναι πάντα η πραγματικότητα. Αντίθετα, πολλές φορές τα παιδιά μπορεί να γυρίζουν από το σχολείο με θυμό, ένταση ή κλάματα.

Έχω αρκετή εμπειρία πια από δύσκολα απογεύματα (η επιστρορή από το σχολείο για την κόρη μου Σοφία ήταν για χρόνια εκρηκτική και μία πρόκληση για μένα… - εδώ περιγράφω το 2018 ένα δικό μας απόγευμα)

Έχω συγκεντρώσει κάποιες βασικές πληροφορίες για να μπορείς να παραμείνεις ψύχραιμος/η όταν το παιδί ‘‘τα σπάει όλα’’ μετά το σχολείο…

1. Κατανόησε τι συμβαίνει στο μυαλό του παιδιού

Όταν ένα παιδί εκφράζει θυμό ή ένταση, στην πραγματικότητα εκτονώνει το στρες που συγκέντρωσε κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στο σχολείο μπορεί να βρέθηκε αντιμέτωπο με προκλήσεις όπως συγκρούσεις με άλλα παιδιά, απαιτητικές δραστηριότητες ή την ανάγκη να ακολουθεί κανόνες. Όλα αυτά τα συναισθήματα συσσωρεύονται μέσα στην ημέρα, επειδή το παιδί δεν έχει ακόμη αναπτύξει πλήρως την ικανότητα να τα διαχειρίζεται αποτελεσματικά.

Όταν επιστρέφει στο σπίτι, έναν χώρο όπου νιώθει ασφάλεια και αποδοχή, αισθάνεται αρκετά σίγουρο για να αφήσει ελεύθερα αυτά τα συναισθήματα. Αυτή η έκρηξη θυμού ή έντασης δεν είναι ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά (ούτε ότι κάνεις κάτι ‘‘λάθος’’ ως γονέας!) αλλά μια φυσική διαδικασία αποφόρτισης, που βοηθά το παιδί να ανακτήσει την ψυχολογική του ισορροπία. Με αυτόν τον τρόπο, το σπίτι λειτουργεί ως ένας «ασφαλής χώρος» όπου το παιδί μπορεί να εκφράσει ελεύθερα ό,τι δεν μπορούσε κατά τη διάρκεια της ημέρας.

2. Η σημασία της δικής σου ηρεμίας

Η δική μας στάση ως γονείς είναι εξαιρετικά σημαντική όταν το παιδί βιώνει ένταση ή θυμό. Σε αυτές τις στιγμές, ο εγκέφαλος του παιδιού δεν μπορεί να ακούσει ή να κατανοήσει λογικές εξηγήσεις. Αφού περάσει η στιγμή της έντασης, τότε μπορούμε να συζητήσουμε μαζί του τι συνέβη και να δώσουμε καθοδήγηση για το μέλλον, όπως το να μην χτυπάει ή να μην πονάει άλλους​.

Η εμπιστοσύνη μας προς το παιδί είναι το κλειδί για να προοδεύσει στη διαχείριση των συναισθημάτων του. Αν εμείς αντιδράσουμε με φωνές ή τιμωρίες, αυτό απλώς αυξάνει την επιθετικότητα και το στρες που ήδη νιώθει το παιδί, κάνοντάς το να νιώσει ότι χάνει τον έλεγχο ακόμα περισσότερο.

Αντίθετα, η ψυχραιμία μας είναι το κλειδί για να βοηθήσουμε το παιδί να ηρεμήσει πιο γρήγορα. Μέσα από τη δική μας ηρεμία, το παιδί καταλαβαίνει ότι μπορεί να βασιστεί πάνω μας, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές.

3. Όλα τα συναισθήματα έχουν θέση στην αγκαλιά σου

Μια τρυφερή αγκαλιά, εφόσον το παιδί τη δέχεται, μπορεί να είναι εξαιρετικά βοηθητική. Τα παιδιά, όταν βιώνουν έντονα συναισθήματα όπως θυμό, ματαίωση ή απογοήτευση, συχνά δυσκολεύονται να τα εκφράσουν με λόγια. Η αγκαλιά τους προσφέρει μια φυσική αίσθηση ασφάλειας και σύνδεσης. Η τρυφερή αγκαλιά έχει και βιολογική επίδραση τόσο στο παιδί όσο και στον γονιό. Όταν αγκαλιάζουμε το παιδί μας, αυξάνεται η παραγωγή της ορμόνης ωκυτοκίνης στο σώμα μας. Η ωκυτοκίνη, συχνά αποκαλούμενη και "ορμόνη της αγάπης" ή της σύνδεσης, είναι υπεύθυνη για το αίσθημα ασφάλειας, χαλάρωσης και συναισθηματικής σύνδεσης.

Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε τίποτα εκείνη τη στιγμή· το να είμαστε απλώς δίπλα τους με μια ζεστή παρουσία είναι αρκετό για να νιώσουν ότι τα συναισθήματά τους είναι αποδεκτά.

Το να πούμε κάτι απλό, όπως «Καταλαβαίνω ότι περνάς δύσκολα τώρα, είμαι εδώ για σένα», τους δίνει το μήνυμα ότι είναι ασφαλή να εκφράσουν τον εαυτό τους, χωρίς φόβο για αποδοκιμασία. Αυτός ο τρόπος επικοινωνίας δείχνει στο παιδί ότι όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά και αποδεκτά, ακόμα και τα πιο δύσκολα. Δεν χρειάζεται να κρύψουν τον θυμό ή την απογοήτευσή τους, ούτε να νιώθουν ντροπή γι' αυτά.

Αυτή η αποδοχή βοηθά το παιδί να αναπτύξει συναισθηματική νοημοσύνη. Μαθαίνει ότι το να νιώθει αρνητικά συναισθήματα δεν σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με το ίδιο, αλλά ότι αυτά είναι φυσιολογικά κομμάτια της ανθρώπινης εμπειρίας. Σιγά-σιγά, μέσα από την αποδοχή μας, το παιδί μαθαίνει να τα διαχειρίζεται καλύτερα και να τα εκφράζει πιο αποτελεσματικά.

4. Θυμήσου ότι είσαι το λιμάνι εμπιστοσύνης του παιδιού

Το σημαντικότερο είναι να αντιληφθούμε ότι το παιδί εκφράζει τα συναισθήματά του γιατί νιώθει ασφαλές μαζί μας. Είμαστε ως γονείς το λιμάνι του παιδιού… Όταν το παιδί ξέρει ότι μπορεί να γυρίσει σε ένα «λιμάνι» όπου το αγαπούν άνευ όρων, όπου τα συναισθήματά του είναι αποδεκτά και όπου νιώθει ασφάλεια, τότε αυτό του δίνει την ψυχική δύναμη να αντιμετωπίσει και τις μεγαλύτερες προκλήσεις. Ως γονείς, έχουμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε αυτόν τον χώρο, παρέχοντας στο παιδί την αίσθηση ότι ό,τι κι αν συμβεί έξω, εδώ, στο «λιμάνι» του, θα είναι πάντα καλοδεχούμενο, αγαπημένο και προστατευμένο.

Η αγκαλιά μας, η αποδοχή μας και η κατανόηση μας είναι αυτά που θα το βοηθήσουν να γεμίσει ξανά το «δοχείο της αγάπης» του. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο θα ηρεμήσει, αλλά θα νιώσει πιο συνδεδεμένο μαζί μας, κάτι που θα του δώσει τη συναισθηματική σταθερότητα που χρειάζεται για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ημέρας.

Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για το δοχείο της αγάπης, ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ για να ακούσεις Δωρεάν το παιδικό μου βιβλίο ‘‘Οταν η καρδιά μου γεμίζει’’

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΑ:

Αν θέλεις να μάθεις βιωματικά πώς μπορείς να εφαρμόσεις τα εργαλεία επικοινωνίας της ενσυνείδητης και θετικής γονεϊκότητας στην καθημερινή σου οικογενειακή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλει ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ και συμπλήρωσε την φόρμα για να σε καλέσω για 5-10 λεπτά!

Η Δύναμη της Αγκαλιάς την Πρώτη Μέρα στο Σχολείο

/

Θέλεις πολύ να με δεις χαμογελαστή και άνετη την πρώτη μέρα που θα πάω σχολείο.

Όλοι οι γονείς το θέλουν αυτό.

Δεν ξέρω αν θα είμαι όμως... Άνετη και χαμογελαστή.

Μπορεί και να δακρύσω και να νιώθω άβολα.

Μπορεί να ανακατεύονται τα συναισθήματά μου... στο κεφάλι μου και ακόμα περισσότερο στην καρδιά μου .

Μπορεί να μην θέλω να φύγεις και να σε τραβάω κιόλας.

Για μένα, εκείνη την ώρα, θα έχει σημασία η αγκαλιά σου.

Αυτή που θα μου κάνεις πριν με αφήσεις, χωρίς βιασύνη .

Αυτή που δεν διαπραγματεύεσαι ποτέ. Είτε χαμογελάω είτε δυσκολεύομαι .

Αυτή που μου δίνει δύναμη από την πρώτη μέρα.

Δύναμη και όρεξη να ανακαλύψω τον κόσμο… κοντά και μακριά σου .

------------------------------

Kαλή αρχή με αποδοχή, υπομονή και πολλές αγκαλιές!

Και μη ξεχνάς: όλα τα συναισθήματα είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής!

Μαμά, να αφήσουμε το πρόγραμμά μου λίγο πιο χαλαρό φέτος;

/

Μαμά*, ξέρεις πόσο πολύ χαίρομαι όταν είμαστε μαζί; Μου αρέσουν οι στιγμές που με ακούς, που με κοιτάς, που μιλάμε, που απλά περνάμε χρόνο μαζί. Αυτές οι στιγμές είναι που γεμίζουν το δοχείο της αγάπης μου.

Βλέπεις, μέσα μου έχω ένα δοχείο της αγάπης. Γεμίζει κάθε φορά που μου δίνεις χρόνο να παίξω ελεύθερα, χωρίς βιασύνη, και κάθε φορά που περνάμε χρόνο μαζί, πραγματικά συνδεδεμένοι. Όταν παίζω, αφήνω τη φαντασία μου να τρέξει ελεύθερη και δημιουργώ κόσμους δικούς μου. Νιώθω ότι μαθαίνω και ανακαλύπτω τόσα πολλά μέσα από το παιχνίδι!

Όταν έχω χρόνο να παίξω όπως θέλω, σκέφτομαι νέες ιδέες, βρίσκω λύσεις σε προβλήματα και γίνομαι πιο δημιουργικός. Το παιχνίδι με βοηθάει να καταλάβω τον κόσμο γύρω μου και να αναπτύξω τις δικές μου ικανότητες.

Όταν παίζω ελεύθερα, νιώθω πιο χαρούμενος και ήρεμο… Μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματά μου μέσα από τα παιχνίδια μου και αυτό με βοηθάει να τα ρυθμίζω καλύτερα. Και όταν εσύ συμμετέχεις στο παιχνίδι μου ή απλά με παρακολουθείς με ενδιαφέρον, το δοχείο της αγάπης μου γεμίζει ακόμα περισσότερο.

Όταν το πρόγραμμά μου είναι πολύ γεμάτο, αισθάνομαι κουρασμένος και μερικές φορές αγχωμένος. Δεν έχω χρόνο να χαλαρώσω και να απολαύσω απλά το να είμαι στο σπίτι μου.

Όταν μου δίνεις χρόνο να παίξω και να είμαι ο εαυτός μου, νιώθω πιο ευτυχισμένος και γεμάτος ενέργεια.

Ξέρω ότι θέλεις το καλύτερο για μένα, αλλά το καλύτερο που μπορείς να μου δώσεις είναι περισσότερος χρόνος για ελεύθερο παιχνίδι και περισσότερες στιγμές που είμαστε μαζί, χωρίς βιασύνη και προγράμματα.

Ας αφήσουμε το πρόγραμμά μου λίγο πιο χαλαρό φέτος, ώστε να μπορούμε να δημιουργούμε αναμνήσεις μαζί και να αφήνω τη φαντασία μου να πετάξει ψηλά.

Κάθε στιγμή που παίζουμε και γελάμε μαζί είναι μια στιγμή που το δοχείο μου γεμίζει, αυτό μου δίνει αυτοπεποίθηση και με κάνει πραγματικά ευτυχισμένο!

Ας γεμίσουμε μαζί αυτό το δοχείο με αγάπη, χαρά και πολλές όμορφες στιγμές.

* όπου λέει ‘‘Μαμά’’, ταιριάζει και η λέξη ‘‘Μπαμπάς’’. Επίσης, στην ιστορία μιλάει ένα αγόρι αλλά θα μπορούσε να μιλήσει κορίτσι

Ανακάλυψε και άκουσε ΔΩΡΕΑΝ με το παιδί σου το βιβλίο μου ‘‘Οταν η καρδιά μου γεμίζει’’ ΕΔΩ

12 ερωτήσεις που αναπτύσσουν τη σκέψη του παιδιού (εκτυπώσιμο)

/
Κατέβασε τώρα το εκτυπώσιμο με τις 12 ερωτήσεις που βοηθούν το παιδί να σκέφτεται
Τo email σου μένει μεταξύ μας!

Έχεις παρατηρήσει ότι ρωτάμε εμείς οι γονείς πολλές φορές το παιδί μας ξεκινώντας από την λέξη ''γιατί;''.
​
Ξέρεις για ποιους λόγους δεν είναι μία αποτελεσματική πρακτική; 
​
Το ''γιατί'' απευθύνεται κυρίως στο μυαλό και όχι στο συναίσθημα... ​
​​
Επίσης, το ''γιατί'' συχνά ακούγεται κατηγορηματικό στα αυτιά του παιδιού. Έτσι, όταν έρχονται αντιμέτωπα με την ερώτηση ‘γιατί’, τα παιδιά τείνουν να δίνουν στους γονείς τους την εξήγηση που νομίζουν ότι ο γονέας θέλει να ακούσει... 
​
Και το σημαντικότερο: τις περισσότερες φορές τα παιδιά δεν γνωρίζουν το ''γιατί''...

Ποιες ερωτήσεις βοηθάνε το παιδί να σκέφτεται και να πάει παρακάτω;

Αν θέλεις να μάθεις βιωματικά πώς μπορείς να εφαρμόσεις τα εργαλεία επικοινωνίας της ενσυνείδητης και θετικής γονεϊκότητας στην καθημερινή σου οικογενειακή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ανακάλυψης και ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλει ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ και συμπλήρωσε την φόρμα για να σε καλέσω για 5-10 λεπτά!

ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ…

 Η συμμετοχή μου στον κύκλο θετικής γονεϊκότητας με βοήθησε να έχω μία πιο ήρεμη σχέση με το παιδί μου, να συνδεόμαστε περισσότερο, πιο εύκολα, πιο συχνά και πιο βαθιά. Η καθημερινότητά μας έγινε πιο ήρεμη, πιο χαρούμενη και πιο ξένοιαστη άρα και πιο απολαυστική! Στον κύκλο, όλη η γνώση με κάποιο τρόπο χωνευόταν μαγικά και απλά έμπαινε στην καθημερινότητα με το παιδί με απρόσμενα υπέροχα αποτελέσματα. Οι συζητήσεις μας ήταν ανακουφιστικές, διαφωτιστικές, ανθρώπινες και φυσικά θετικές! Ελένη, σε ευχαριστώ πολύ! Είσαι πρότυπο μαμάς και έμπνευση! Συνέχισε αυτό που κάνεις όσο υπέροχα το κάνεις!

Κάτια Κ, Μαμά και εκπαιδευτικός, Κέρκυρα (ομάδα Ιούνιος- Ιούλιος 2023)

Οι περισσότεροι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Γι' αυτό και γω δήλωσα συμμετοχή στο σεμινάριο της "Θετικής γονεϊκοτητας"! Στην αρχή, απλά συμφωνούσα με τις απόψεις της Ελένης και τον τρόπο διαπαιδαγώγησης. Δεν ήξερα αν ο χρόνος που θα αφιέρωνα και το κόστος, θα άξιζαν τον κόπο. Σήμερα, μετά την ολοκλήρωση του σεμιναρίου είμαι σε θέση να επιβεβαιώσω όποιον αμφιβάλλει ότι αξίζει και ο χρόνος και το κόστος. Γιατί η σχέση γονέα παιδιού είναι πιο πάνω απ' όλα! 

Ηλιάνα Ο, Μαμά (ομάδα Nοέμβριος 2023-Ιανουάριος 2024)

"Η ανησυχία μου για τον τρόπο που προσεγγίζουμε την γονεϊκότητα οι νέοι γονείς σήμερα, σε συνδυασμό με την συγκινητική ιστορία της Ελένης "Αν σου πήραν το χρώμα σου ως παιδί, βρες το ως ενήλικας", στην ιστοσελίδα της positive parents, με οδήγησε να παρακολουθήσω το βιωματικό αυτό σεμινάριο. 

Μέσα από το μοίρασμα και την αλληλεπίδραση με τα μέλη της ομάδας, με κοινό γνώμονα την αγάπη για τα παιδιά μας και οδηγό μας την Ελένη με τις πολύτιμες συμβουλές, ιστορίες και εύστοχες παρουσιάσεις της, άνοιξε για μένα ένας νέος κόσμος διαφορετικής προσέγγισης και κατανόησης της παιδικής συμπεριφοράς και ψυχολογίας.

 Ήρθα αντιμέτωπη με τις δικές μου στρεβλώσεις και μυήθηκα σε ένα ξεχωριστό μονοπάτι με προορισμό την ιδανική σχέση με το παιδί σου. Σε αυτό οι αντιδράσεις, οι πράξεις και οι λέξεις ξεκινούν και τελειώνουν πάντα με αγάπη και εμπιστοσύνη.

 Είναι το μονοπάτι της ενσυναίσθησης. Ελένη σε ευχαριστώ ."

Βιολέττα, Μαμά, Κτηνίατρος, Κόρινθος (ομάδα Μάιος- Ιούνιος 2023)

10 ιδέες για να γεμίσεις το δοχείο της αγάπης του παιδιού σου

/

Το δοχείο της αγάπης σαν εργαλείο σύνδεσης μας βοηθάει καθημερινά με την κόρη μου Σοφία (8 ετών) όταν νιώθει ότι θέλει την δική μου προσοχή (είναι και το κεντρικό θέμα του νέου μας παιδικού βιβλίου ''Οταν η καρδιά μου γεμίζει''). ​

Κάθε παιδί είναι μοναδικό και έχει τους δικούς του τρόπους να γεμίσει το δοχείο του και να συνδεθεί μαζί σου (έχει την δική του προτεινόμενη γλώσσα αγάπης - δες εδώ τι εννοώ)

Σε γενικές γραμμές κάποιες πράξεις γεμίζουν αποτελεσματικά το δοχείο της αγάπης του παιδιού και είναι:

  1. Οι Αγκαλιές και τα μασάζ

  2. Όταν κοιτάμε το παιδί στα μάτια και το προσέχουμε

  3. Όταν ακούμε το παιδί μας με την καρδιά (χωρίς εμπόδια επικοινωνίας)

  4. Το Παιχνίδι 

  5. Το Διάβασμα παραμυθιών 

  6. Ο Κοινός ποιοτικός χρόνος και οι κοινές δραστηριότητες (πχ: μαγειρική, βόλτα στη φύση)

  7. Τα γεύματα που μοιραζόμαστε σαν οικογένεια

  8. Οι όμορφες εκπλήξεις (όχι απαραίτητα δώρα, μπορεί να είναι ένα μικρό σημείωμα αγάπης, μία ζωγραφιά)

  9. Ο αποκλειστικός χρόνος 1/1 με το παιδί 

  10. Τα λόγια αγάπης (& ενθάρρυνσης) όπως: 

''Σε αγαπώ γι' αυτό που είσαι και όπως είσαι''

''Μου αρέσει να περνάω χρόνο μαζί σου.''

''Λατρεύω να σε βλέπω να μεγαλώνεις/να παίζεις/να ζωγραφίζεις...''

''Είμαι ευτυχής που σε έχω παιδί μου.''

''Χαίρομαι που σε βλέπω.''

''Θα είμαι πάντα εδώ για σένα.''

''Η παρουσία σου στη ζωή μου την κάνει πιο όμορφη.''

Εσύ πώς γεμίζεις το δοχείο της αγάπης του παιδιού σου;

'Για να σπάσω τον φαύλο κύκλο του στρες (επιθετικότητα, τιμωρία, στέρηση αγάπης, στρες, επιθετικότητα), γεμίζω το δοχείο αγάπης του παιδιού μου: χαμογελάω, παίζω και γελάω μαζί του, ανταποκρίνομαι στα αιτήματα του, ακούω τα συναισθήματα του, του προσφέρω εγγύτητα και επαφή. Του δίνω δέκα με είκοσι λεπτά την ημέρα πραγματικής προσοχής. Με αυτόν τον τρόπο, τρέφω και τον εαυτό μου.''

Ιζαμπέλ Φιλιοζά, Ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας

Αν θέλεις να μάθεις βιωματικά πώς μπορείς να εφαρμόσεις τα εργαλεία επικοινωνίας της ενσυνείδητης και θετικής γονεϊκότητας στην καθημερινή σου οικογενειακή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ανακάλυψης και ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλει ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ και συμπλήρωσε την φόρμα για να σε καλέσω για 5-10 λεπτά!

3 εικόνες για τις δύσκολες στιγμές του γονέα...

/

Όταν δεν ξέρω πια τι να κάνω, πώς να μιλήσω, να αντιδράσω, να οριοθετήσω, όταν είναι όλα δύσκολα, και ετοιμάζομαι να εκραγώ… παίρνω μία μικρή ανάσα και σκέφτομαι… αυτές τις 3 κρίσιμες εικόνες…

Το ραντεβού με το παιδί μου σε 30 χρόνια…

Σε 30 χρόνια, θα έχω ραντεβού με το παιδί μου κάπου κάτω από μία μπουκαμβίλια… Πώς θέλω να είναι αυτό το ραντεβού; Θα είμαστε 2 ενήλικες τότε. Τι θα έχει σημασία; Ποιες αξίες θα ήθελα να έχω μεταφέρει στο παιδί μου; Θα έχει αυτοπεποίθηση; Και πώς θα είναι η σχέση μας; Θα κοιταζόμαστε στα μάτια με αγάπη; Θα νιώθουμε άνετα; Τι λόγια θα ανταλλάξουμε;

Αυτό το μακρινό ραντεβού με οδηγεί στο τώρα. Με βοηθάει να πάρω λίγο χρόνο και μια απόσταση και να σκεφτώ: αξίζει η μάχη που ετοιμάζεται;

 Το εργοτάξιου του εγκεφάλου…

Κυκλοφορούν νταλίκες και εκσκαφείς μέσα στον εγκέφαλο του παιδιού!  Το παιδί δεν έχει ολοκληρωμένο εγκέφαλο! Μάλιστα, έχει έναν εγκέφαλο πολύ ευάλωτο στο στρες. Στα 25 έως 30 έτη, ο εγκέφαλος είναι ανεπτυγμένος 100% (*και αν).

Το παιδί ΔΕΝ μπορεί να διαχειριστεί και να ρυθμίσει μόνο του τα δύσκολα του συναισθήματα. Χρειάζεται κάποιον ενήλικα  δίπλα του, να το ακούει, να βάλει λόγια στο χάος του, να το αγκαλιάσει και με αυτόν τον τρόπο, να προκαλεί στο σώμα του παιδιού την έκκριση ωκυτοκίνης για να μπορεί να ηρεμήσει… (και στη συνέχεια να σκεφτεί…)

Με βοηθάει να σκέφτομαι τον εγκέφαλο του παιδιού υπό κατασκευή κάθε φορά που πάω να μπω στη μάχη εξουσίας… Θυμάμαι ότι το παιδί  δεν επεξεργάζεται τον κόσμο και τις καταστάσεις με τα ίδια μάτια και με τον ίδιο εγκέφαλο με εμένα… Με χρειάζεται ως ΕΝΗΛΙΚΑ λοιπόν να του δείξω τον τρόπο να μεγαλώσει…

 Το παγόβουνο…

Η ακατάλληλη συμπεριφορά του παιδιού είναι το πάνω μέρος του παγόβουνου... δεν είναι το πρόβλημα αλλά μία αντίδραση σε ένα πρόβλημα του. Κάτι άλλο επικοινωνεί. Πριν πέσω πάνω στο παγόβουνο, βουτάω από κάτω για να δω το κάτω μέρος του…

Μπορεί πχ το μεσημέρι να μην έφαγε το φαγητό του και τώρα να πεινάει, μπορεί το δοχείο αγάπης του να έχει αδειάσει, μπορεί να μην ήμουν αρκετά παρούσα όλη μέρα και να χρειάζεται σύνδεση, μπορεί να νιώθει στρες επειδή θα φύγω ταξίδι την επόμενη βδομάδα, μπορεί να έχει πονόλαιμο, μπορεί να του λείπει ο Μπαμπάς που δουλεύει μέχρι αργά...  Όλα αυτά τα ‘‘μπορεί να’’ μου θυμίζουν ότι η συμπεριφορά δεν είναι εναντίον μου … άλλα ότι κάτι επικοινωνεί… οπότε αντί να θυμώσω ή να φωνάξω…μπαίνω στον ρόλο του βοηθού… μας δίνω λίγο χρόνο… και ΣΥΝΔΕΟΜΑΙ.

Ποιες εικόνες σε βοηθάνε εσένα; Τι σκέφτεσαι την ώρα της κρίσης;

—————————————-

Αν θέλεις να μάθεις πώς μπορείς να εφαρμόσεις αυτά τα εργαλεία (και άλλα πολλά) στην καθημερινή σου γονεϊκή ζωή, μπορείς να συμμετάσχεις στον Βιωματικό Κύκλο Θετικής Γονεϊκότητας που διοργανώνω - ένα ταξίδι ανακάλυψης και ενδυνάμωσης για γονείς με παιδιά από 1,5 έως 10 ετών.

Κατά τη διάρκεια των 6+1 ενδυναμωτικών εργαστηρίων, θα έχουμε την ευκαιρία βιωματικά να μοιραστούμε εμπειρίες, πρακτικές συμβουλές και πολύτιμες γνώσεις. Θα δεις πρακτικά πώς να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις ήρεμα, να κατανοείς και να ξεπερνάς τις δύσκολες συμπεριφορές, και πώς θα χτίσεις μια σχέση γεμάτη ενσυναίσθηση, αγάπη, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμό.

Αν θέλεις να σου πω περισσ΄ότερα και να με ρωτήσεις ό,τι θέλεις, συμπλήρωσε την παρακάτω φόρμα για να σε καλέσω για 5-10 λεπτά στο τηλέφωνο!

Συμπλήρωσε εδώ τα στοιχεία σου και θα επικοινωνήσω μαζί σου:
Ομάδα πρωινή / αογευματινή

Ανακάλυψε τις πέντε γλώσσες της αγάπης του παιδιού σου

/

Σήμερα Μαμά/ Μπαμπά, θα σου πω για τις 5 γλώσσες της αγάπης και πώς θα καταλάβεις ποια είναι η αγαπημένη μου:

  1. Λόγια Επιβεβαίωσης:

    Οι λέξεις έχουν μεγάλη δύναμη. Νιώθω ότι με αγαπάς όταν ακούω από σένα λόγια ενθάρρυνσης. Όταν μου λες πόσο με αγαπάς, αυτό με κάνει να νιώθω πολύ ειδικός/η, δυνατός/η και σημαντικός/η.

    Ταυτόχρονα, όταν ακούω αρνητικά σχόλια ή κριτική, αυτά μένουν μέσα μου για πολύ καιρό. Οι λέξεις μπορούν να πληγώσουν, και δεν τις ξεχνάω εύκολα. Έτσι, όταν μιλάς μαζί μου, θυμήσου πόσο σημαντικό είναι αυτό που λες και πώς το λες.

  2. Ποιοτικός Χρόνος:

    Νιώθω είμαι σημαντικός/η για σένα, όταν βρίσκεις χρόνο μόνο για εμάς. Όταν περνάμε χρόνο μαζί, είτε παίζουμε, είτε μιλάμε, είτε κάνουμε κάποια δραστηριότητα, αυτό για μένα είναι πολύτιμο.

    Χρειάζομαι να αισθάνομαι ότι θέλεις να είσαι μαζί μου. Με κάνει να νιώθω ασφάλεια και κατανόηση. Και δεν είναι τόσο το τι κάνουμε μαζί, αλλά το γεγονός ότι το κάνουμε μαζί. Η παρουσία σου και η αφοσίωσή σου στις στιγμές που περνάμε μαζί με κάνουν να νιώθω πραγματικά αγαπημένος/η.

  3.  Δώρα:

    Τα δώρα δεν σημαίνουν μόνο ότι παίρνω κάτι που μου αρέσει. Σημαίνουν ότι με σκέφτηκες, ότι με εκτιμάς και ότι είμαι σημαντικός/ή για σένα. Όταν αφιερώνεις χρόνο για να βρεις κάτι που ξέρεις ότι θα μου αρέσει, αυτό με κάνει να νιώθω πολύ ξεχωριστός/ή. Όταν μου φέρνεις ένα δώρο, δεν είναι η χρηματική αξία λοιπόν που μετράει, αλλά η σκέψη και το νόημα.

  4. Πράξεις φροντίδας:

    Όταν σου ζητάω να κάνεις κάτι για μένα, όπως να μου φέρεις νερό ή να με βοηθήσεις να ετοιμάσω την τσάντα μου, δεν είναι επειδή δεν μπορώ να το κάνω μόνος/η μου. Για μένα, όταν κάνεις αυτά τα μικρά πράγματα, είναι σαν να μου λες ότι με αγαπάς. Όταν με βοηθάς σε κάτι, αισθάνομαι ότι πραγματικά νοιάζεσαι. Είναι σαν να μου λες ότι θέλεις να με κάνεις τη ζωή πιο εύκολη και ευχάριστη.

  5.  Σωματική Επαφή:

    Όταν αισθάνομαι την αγκαλιά σου, τα φιλιά σου, τα γαργαλητά μας, όταν παίζουμε "άγρια", ή ακόμη και όταν κρατάς το χέρι μου όταν περπατάμε, όλα αυτά για μένα είναι πολύ σημαντικά. Αυτές οι στιγμές της σωματικής επαφής μου υπενθυμίζουν πόσο με αγαπάς. Κάθε φορά που με αγκαλιάζεις ή με χαϊδεύεις, αισθάνομαι ασφαλής και αγαπημένος/η.  

Πώς θα καταλάβεις ποια είναι η αγαπημένη μου γλώσσα ;

Μερικές ιδέες (και ένα τεστ που μπορούμε να κάνουμε παρέα)

  • Παρατήρησε τις αντιδράσεις μου: Όταν κάνεις κάτι για μένα ή μου δείχνεις αγάπη, παρατήρησε πώς αντιδρώ. Αν φαίνομαι πραγματικά ευτυχισμένος/η και ικανοποιημένος/η, αυτό μπορεί να είναι ένδειξη ότι αυτή η γλώσσα της αγάπης με εκφράζει περισσότερο.

  •  Άκουσε τι ζητάω περισσότερο: Αν συχνά σου ζητάω να περνάμε χρόνο μαζί ή αν θέλω συνέχεια αγκαλιές, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι η συγκεκριμένη γλώσσα είναι σημαντική για μένα.

  • Δες τι κάνω εγώ για να δείξω αγάπη: Εκφράζω συχνά την αγάπη με τον τρόπο που θέλω να την λάβω. Αν σου φτιάχνω συχνά δωράκια ή σε βοηθάω στο σπίτι, αυτό μπορεί να είναι ένδειξη της γλώσσας της αγάπης που προτιμώ.

  • Ρώτησέ με! "Πώς σε κάνω να αισθάνεσαι πιο αγαπημένος/η;" ή "Τι σημαίνει για σένα η αγάπη;"

  • Μπορούμε να κάνουμε μαζί το ΤΕΣΤ αυτό: https://5lovelanguages.com/quizzes/love-language [θα χρειαστεί μετάφραση από τα αγγλικά]

———————————————————————-

Έμπνευση: Οι 5 γλώσσες της αγάπης που καταλαβαίνουν τα παιδιά Συγγραφείς: Gary Chapman – Ross Campbell
Εκδότης: Μίνωας

Το ρολόι της αγάπης...

/

Χρόνος.

Να είμαστε απλά μαζί.

Να μην τρέχουμε.

Να μην κάνουμε ταυτόχρονα κάτι άλλο.

Να διαβάζουμε ανάσκελα ιστορίες.

Να παίζουμε με τους δικούς μας κανόνες.

Να γελάμε.

Να μην κοιτάμε οθόνες.

Να ΕΙΜΑΣΤΕ.

Γιατί όταν «είμαστε» και με προσέχεις, τότε θα έρθει το γέλιο, η αγκαλιά, το παιχνίδι, οι σοβαρές κουβέντες, τα αστεία, η βαθιά αγάπη.

Όταν όλο τρέχουμε, είμαστε σε παράλληλους κόσμους. Δεν είμαστε ΜΑΖΙ.

Όταν μου δίνεις όλη σου την προσοχή, συνδεόμαστε πραγματικά.

Ο χρόνος τρέχει διαφορετικά.

Γιατί γυρίζει το ρολόι της αγάπης.

———————————————————-

Iστορία από το βιβλίο μου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’ Για να το παραγγείλεις χωρίς μεταφορικά έξοδα, κάνε κλικ εδώ

Βιωματική παρουσίαση στο Νηπιαγωγείο EMEDOF 18/5/2023

/

00:00: Εισαγωγή από την Διευθύντρια του Νηπιαγωγείου EMEDOF Bάσια Γαρταγάνη και ανάγνωση μίας ιστορίας από το βιβλίο ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’.

6:47: Το ‘‘παγόβουνο’’ και το ‘‘ρεζερβουάρ αγάπης’’ από την Ελένη Βασιλειάδη και την Σοφία Λάζου

23:35: Το ‘‘συναισθηματικόμετρο’’ από τον Γιώργο Λάζο και την Ελαία Λάζου

43:20: Ανάγνωση της ιστορίας ‘’Το ρεζερβουάρ αγάπης’’ από το βιβλίο.

54:47: ‘‘Η αυτοφροντίδα του γονιού’’ από την Ψυχολόγο και Ψυχοθεραπευτρια Ελίνα Κεπενού

1:20:15: Ανάγνωση μίας νέας ιστορίας ‘’Ταξιδεύοντας 9 χρόνια ως Μαμά’’ από την Ελένη Βασιλειάδη

 

Αν σου πήραν το χρώμα σου ως παιδί, βρες το ως ενήλικας

/

Είμαι κίτρινη  και θα ήθελες να είμαι μπλε.

Γεννήθηκα κίτρινη αλλά είμαι ένα μικρό παιδί και θα προσπαθώ να γίνω μπλε, για να ταιριάξω…

…σε αυτό που περιμένεις από μένα…

…σε αυτό που επιθυμείς για μένα…

…σε αυτό που ονειρεύεσαι μέσω εμένα…

…σε αυτό που θέλεις να δεις πάνω σε μένα…

Είσαι ο γονέας μου και παλεύω να με αποδεχτείς.

Έτσι κάνουν όλα τα παιδιά του κόσμου.

Για την επιβίωση, εξελικτικά, όμως πιο πολύ για την αγάπη, τελικά. 

Γίνομαι μπλε με ευκολία γιατί πιστεύω αλήθεια ότι είμαι μπλε. Το πιστεύω αφού το πιστεύεις. 

Μεγαλώνω και είναι ωραίο και το μπλε. 

Βλέπω αρέσω ως μπλε. 

Πετυχαίνω ως μπλε. 

Προχωράω ως μπλε.

Φωτίζομαι ως μπλε.

Όμως που και που κίτρινες πινελιές εμφανίζονται πάνω μου, εκεί που δεν τις περιμένω. Προσπαθώ να τις σβήσω αλλά δεν γίνεται. Μου χαλάνε τα selfies!

Όποτε με κοιτάω για λίγο. Χωρίς φίλτρο.

Βλέπω μπλε και κίτρινο πάνω μου.

Πω πω, κινδυνεύω να γίνω πράσινη στο τέλος…

Με κοιτάω και νιώθω ότι το μπλε καλούπι με εγκλωβίζει, με περιορίζει τελικά. 

Φταίει που δεν είναι δικό μου το μπλε. 

Απομακρύνομαι. 

Δοκιμάζω κι αλλά χρώματα. 

Κάτι ψάχνω αλλά δεν ξέρω τι. Αναζητώ την αλήθεια μου, όμως δεν το ξέρω αυτό. Και κανένα χρώμα δεν με ικανοποιεί. 

Οπότε αφήνω τον καθένα να ζωγραφίσει πάνω μου. Νομίζω ότι έτσι είναι η ζωή. 

Όμως έτσι γίνομαι όλο μουτζούρες και καφέ. 

Καφέ; Ε όχι. Δεν πάει άλλο.

Στοπ. 

Τα σβήνω όλα. 

Ας είμαι άχρωμη, για πρώτη φορά στη ζωή μου.

 Νιώθω μπερδεμένη και λίγο φοβισμένη. Πολλές φορές θέλω να πάρω οποιοδήποτε χρώμα και να πασπαλιστώ. 

Όχι θα μείνω άχρωμη καλύτερα, τουλάχιστον αυτό το ελέγχω εγώ. 

Και έτσι μένω για πολύ καιρό. Βρίσκω τα πατήματα μου. Είμαι καλά. 

Μέχρι που μια μέρα κιτρινίζει η μύτη μου. 

Τι έπαθα πάλι: πώς θα βγω έτσι έξω; Μένω κρυμμένη μερικές μέρες, δεν σβήνω όμως το κίτρινο της μύτης μου. Γιατί μου αρέσει τελικά, εμένα. 

Κιτρινίζουν και τα μαλλιά μου εξάλλου.  

Βγαίνω έξω. Δεν με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος. Μου αρέσει που βλέπω χρώμα πάνω μου πάλι. Δεν χρειάζομαι κανένα φίλτρο.

Και δεν είναι οποιοδήποτε χρώμα. Είναι το πιο όμορφο χρώμα. Είναι το χρώμα μου. 

Λάμπω.

Την επόμενη μέρα είμαι ολόκληρη κίτρινη 

Και νιώθω υπέροχα. 

Λάμπω και μπορώ να μεγαλώσω τώρα. 

Ακόμα και σήμερα, μερικοί θέλουν να βλέπουν αλλά χρώματα πάνω μου. 

Μέσα μου όμως είμαι και ήμουν πάντα κίτρινη. 

Χαίρομαι που πλέον αποδέχομαι και αγαπώ το δικό μου χρώμα.

Όχι μόνο για μένα αλλά και για το δικό μου παιδί που θέλω να με βλέπει όπως είμαι στ’ αλήθεια. 

Χωρίς μάσκες και φίλτρα. 

Έκανα τον κύκλο μου.

Με βρήκα. 

Δεν ξέρω τι χρώμα είναι το παιδί μου. 

Αυτό, κάτι θα ξέρει. 

Δεν δίνω σημασία στο χρώμα γιατί έτσι κι αλλιώς η αληθινή αγάπη είναι πολύχρωμη. 

Όποτε αγαπάω πολύχρωμα το παιδί μου και ας είναι ό, τι χρώμα θέλει. 

Δεν περιμένω κανένα χρώμα και θα παρατηρώ συνέχεια την ομορφιά του.

Πλήγωσα το παιδί μου… τι να κάνω;

/

Ο δεσμος με το παιδι μασ ειναι αυτο το σχοινι. Ο ΓΟΝΕΑΣ εχει την ευθυνη του δεσμου. ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΗ ΒΕΛΟΝΑ ΚΑΙ ΡΑΒΕΙ / επανορθωνει οΤΑΝ Ο ΔΕΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΤΕΙ

Έχει συμβεί σε όλους τους (αληθινούς) γονείς: φωνάξαμε στο παιδί μας και έχουμε πει λόγια που δεν ήταν βοηθητικά και πλήγωσαν τον δεσμό, τη σχέση μας. (πχ: ‘’ Με απογοητεύεις τώρα να ξέρεις.’’ ή ‘‘Δεν ντρέπεσαι να κάνεις σαν μωρό;’’ ή ‘‘Φύγε από μπροστά μου, σε βαρέθηκα, πήγαινε στο δωμάτιό σου τώρα!’’.)

Όταν συνειδητοποιούμε ότι έχουμε πληγώσει το παιδί μας, συχνά, νιώθουμε ενοχές…

Τι τις κάνουμε τις ενοχές ;

Στο βιβλίο ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ ακούτε’’ γράφω σε μία ιστορία:

Όταν νιώθω ότι δεν ανταποκρίθηκα σωστά και με πνίγουν οι ενοχές, έχω δύο επιλογές.

Να θεωρήσω ότι είμαι θύμα και να μην κάνω τίποτα ή, χειρότερα, να πω ότι τελικά φταις εσύ.

Ή να γιατρέψω τον δεσμό μας που πληγώθηκε. Για να επανασυνδεθούμε.

Ο δεσμός με το παιδί μας είναι αυτό το σχοινί που ζωγράφισα στην εικόνα.

Έχουμε ως γονείς την ευθύνη της σύνδεσης, του δεσμού. Κάποιες φορές θα χρειαστεί να ράψουμε κάποιες κλωστές στο σχοινί / δεσμό... για να γίνει πάλι ανθεκτικό, ευέλικτο, πλούσιο.

Ο γονέας είναι αυτός που πρέπει να κρατάει τη βελόνα και να πάει να συναντήσει το παιδί του (όχι το αντίθετο!).

Πρακτικά, τι μπορούμε να κάνουμε για να γιατρέψουμε τον δεσμό;

Ή πρώτη σκέψη μας τις περισσότερες φορές είναι να ζητήσουμε συγνώμη από το παιδί. Είναι ήδη ένα μεγάλο βήμα…

Δεν αρκεί το ‘‘συγνώμη’’…

Το να ζητάμε συγνώμη δεν θα φτάσει να αποκαταστήσει τη σχέση μας λέει η Ψυχοθεραπεύτρια και Συγγραφέας Ιζαμπέλ Φιλιοζά. Γιατί; Μας εξηγεί ότι το ‘’συγνώμη’’ που θα πούμε στο παιδί είναι επικεντρωμένο στον εαυτό μας και εχει ως σκοπό να μας απαλλάξει εμάς... και όχι να γιατρέψουμε τον δεσμό που έχει πληγωθεί.

Για να γιατρέψουμε έναν τραυματισμό, ασχολούμαστε με τον τραύμα, όχι με αυτόν που τον προκάλεσε...

Το παιδί έχει ανάγκη να ακούσουμε τι βίωσε (όχι μόνο να ακούσει τη δική μας συγνώμη…)

Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν;

Μερικά βήματα που μπορούμε να ακολουθήσουμε με ένα παράδειγμα. [*Τα βήματα παρακάτω είναι ενδεικτικά, δεν τα ακολουθούμε πάντα όλα και κατά γράμμα γιατί αυτό που θα πούμε στο παιδί πρέπει να έρχεται από μέσα μας και να είναι ειλικρινές για να έχει αποτέλεσμα! Επίσης, κάθε παιδί και κάθε γονέας είναι μοναδικός και κάθε οικογένεια πρέπει να βρει τις δικές της λύσεις.]

  • Περιγράφουμε τα γεγονότα

‘’Πριν, φώναξα και σου είπα ότι δεν υποφέρεσαι. Έτρεξες στο δωμάτιό σου. Πόνεσες μέσα σου και ίσως σκέφτηκες ότι δεν σε αγαπάω…’’.

  • Ρωτάμε το παιδί (αν δεν μιλάει από μόνο του)

‘‘Πώς ένιωσες όταν σου φώναξα, θέλεις να μου πεις;’’

‘’ Φοβήθηκες πολύ όταν φώναξα. Ένιωσες και ντροπή που σου είπα ότι δεν υποφέρεσαι…’’

  • Εξηγηγούμε τι συνέβη σε μας:

‘‘Δεν ήθελα να φοβηθείς, ούτε να σκέφτεσαι ότι δεν είσαι ένα καλό παιδί. Δεν είναι καθόλου αλήθεια ότι δεν υποφέρεσαι. Σ’ αγαπάω. Φώναξα γιατί είμαι κουρασμένη και ένιωσα ανύμπορη. Όταν ήμουν μικρή η Μαμά μου μου έλεγε συνέχεια ότι δεν υποφέρομαι και όταν μαλώσαμε πριν επειδή δεν ήθελες να ετοιμαστείς να φύγουμε, φώναξα όπως φώναζε και η Μαμά μου. Δεν θέλω να το κάνω αυτό… κι όμως το έκανα…πόνεσες και αυτό χαλάει τη σχέση μας... Δεν το θέλω καθόλου’’.

  • Αποκατάσταση

‘‘Τι θα ήθελες να κάνουμε για να νιώσεις πόσο σε αγαπώ; Μία μεγάλη αγκαλιά; Ένα παιχνίδι μαζί; Κάτι άλλο; Πώς νιώθεις τώρα; Τι λες από μέσα σου; ‘‘

  •  Ψάχνουμε μία λύση μαζί με το παιδί

‘‘Δεν θέλω να σου φωνάζω και να σου λέω πράγματα που σε πονάνε. Αλλά μπορεί να μου ξανασυμβεί, ακόμα και να μη το θέλω... Τι θα μπορούσαμε να βρούμε ως σημάδι που θα μπορούσες να κάνεις έτσι ώστε όταν νευριάζω να το κάνεις και να μη φωνάζω;’’

- Να σου πω την λέξη ‘’αρκουδάκι χνουδωτό’’ ΄και να σε παίρνω μια αγκαλιά!

- Τι ωραία ιδέα! Θέλεις να δοκιμάσουμε;

 Λίγες μέρες μετά:

Συζητάμε με το παιδί για το αν λειτουργεί ή όχι η λύση με το σημάδι.

- Πέρασε μια εβδομάδα που είπαμε να έχουμε το σημάδι μας! Όταν νευρίαζα και έλεγες ‘’αρκουδάκι χνουδωτό’’, μιλούσα πιο ήρεμα και βρίσκαμε μία λύση μαζί! Τι ωραία ομάδα κάνουμε όταν ακούμε η μία την άλλη και σκεφτόμαστε λύσεις!

Και αν δεν δούλεψε;

Τότε συζητάμε με το παιδί τους λόγους και διαλέγουμε μία άλλη οδό!

Πάμε πάλι!

Αν σε βοήθησε αυτό το κείμενο, τότε σίγουρα θα σε ενδιέφερε η ιστορία ‘‘Γιατρεύοντας τον δεσμό΄’’ στο βιβλίο μου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε΄’’

Όλα παίζονται... πριν τον θάνατο...

/

Δεν παίζονται όλα πριν τα 3 του παιδιού.

Ούτε μέχρι τα 6, ούτε τα 16 ή τα 46.

Οκ η αλήθεια είναι ότι παίζονται πολλά… αλλά δεν παίζονται όλα.

Μπορεί να μην ήμασταν αρκετά εκεί όταν ήταν 2, αλλά τώρα που είναι 12 να είμαστε στο λούνα πάρκ και το γέλιο μας να ακούγεται μέχρι το Καστελλόριζο.

Μπορεί όταν ήταν μικρό να μην το πήραμε αρκετά αγκαλιά αλλά τώρα να το παίρνουμε συχνά και ας μας έχει φτάσει στο ύψος πια.

Μπορεί να φωνάζαμε και να το μαλώνανε όταν ήταν 3 γιατί δεν ξέραμε ότι οι τιμωρίες είναι αναποτελεσματικές… αλλά τώρα που είναι 8, να καθόμαστε στο κρεβάτι μια ώρα κάθε βράδυ μαζί του και να ανοίγονται καρδιές.

Πάντα προλαβαίνουμε να συνδεθούμε και ας μη τα καταφέραμε έως τώρα, ας έχουμε γίνει πια παππού ή γιαγιά.

Πάντα προλαβαίνουμε να ζητήσουμε συγνώμη αν πληγώσαμε το παιδί μας, ας είναι χρόνια μετά.

Πάντα προλαβαίνουμε να γελάσουμε.

Πάντα προλαβαίνουμε.

Γιατί το παιδί μας, η αλήθεια είναι, πάντα μας περιμένει.

Μας περιμένει και είναι έτοιμο ανά πάσα στιγμή να δεχτεί συγγνώμες, αγκαλιές, γράμματα αγάπης, γέλια, σύνδεση καρδιά με καρδιά.

Το παιδί περιμένει και ο γονέας προλαβαίνει.

Μέχρι το τελος, προλαβαίνουμε γιατί δεν έχουν παιχτεί…όλα!

Θέλω λόγια ζεστά...

/

«Γιατί κλαις; Σου πήρε το παιχνίδι, ε; Καλά να πάθεις. Και εσύ πήρες το παιχνίδι του Φίλιππου πριν, σε είδα. Βλέπεις τώρα που δεν είναι ωραίο; Άντε, σταμάτα να κλαις λοιπόν και πήγαινε να παίξεις» είπε η δασκάλα παγωμένα.

Η στεναχώρια μου είχε κατακλύσει όλο μου το κεφάλι και όλο μου το σώμα.

Ήμουν ο ίδιος στεναχώρια.

Δεν μπορούσα να σκεφτώ ούτε τι έκανα ούτε τι δεν έκανα εκείνη την ώρα.

Για να πέσει η συναισθηματική μου πίεση και να μπορώ να λειτουργήσω και να σκεφτώ πάλι, ήθελα κάποιος να είναι στο πλευρό μου και όχι να με κρίνει και να με ντροπιάσει, λες και είμαι και κακός.

Δεν θέλω να καπακώνω τα συναισθήματά μου, θέλω να μάθω να τα διαχειρίζομαι.

Δεν ζητάω πολλά.

Μόνο λόγια ζεστά…

Να, κάπως έτσι:

«Σε καταλαβαίνω. Έπαιζες ωραία και ο Φίλιππος σου πήρε ξαφνικά το παιχνίδι. Είναι δύσκολο αυτό». Και μετά από λίγο: «Θέλεις να πάμε να το συζητήσουμε με τον Φίλιππο; Είμαι σίγουρη ότι μπορείτε να βρείτε μία λύση».

Κάποιος είναι μαζί μου τώρα…

Η ιστορία είναι μία από τις 110 ιστορίες του βιβλίου ‘‘Μαμά, Μπαμπά, μ’ακούτε;’’

O φαύλος κύκλος της παράδοξης προσοχής

/

Είναι αυτό που συμβαίνει όταν το παιδί μας αναζητάει επίμονα και κάνει ότιδήποτε για να μας τραβήξει τη προσοχή…

Το παιδί προτιμάει ακόμα και την αρνητική μας προσοχή παρά καθόλου προσοχή. Αυτό είναι το παράδοξο…

Έτσι θα κάνει το οτιδήποτε για να μας κινήσει την προσοχή…

Και τι συμβαίνει τότε σε μία εικόνα:

Τι μπορούμε να κάνουμε για να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο;

Ζωγραφιά της κόρης μου Σοφίας (7 ετών) όταν τη ρώτησα πώς φαντάζεται το ρεζερβουάρ αγάπης της

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να γεμίζουμε τακτικά το ρεζερβουάρ αγάπης του παιδιού…

Τι είναι αυτό;

Είναι μία δεξαμενή στο σώμα του παιδιού που πρέπει να γεμίσει με την αγάπη μας. Αυτή η δεξαμενή πρέπει να γεμίζει καθημερινά, καθώς αδειάζει συνεχώς κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Όταν η δεξαμενή του παιδιού είναι άδεια, αισθάνεται ότι κάτι λείπει και θα αναζητήσει την προσοχή μας με κάθε τρόπο, μερικές φορές με ακατάλληλη συμπεριφορά. Στην πραγματικότητα, φωνάζει ότι μας χρειάζεται...

Η συναισθηματική δεξαμενή του παιδιού αδειάζει γρήγορα. Γεμίζει όμως και πολύ γρήγορα!

Γεμίζουμε το ρεζερβουάρ αγάπης δίνοντας σημάδια προσοχής, ακούγοντας με την καρδιά, γελώντας, έχοντας σωματική επαφή και ποιοτικό χρόνο (π.χ. διαβάζοντας ένα παραμύθι, προετοιμάζοντας το γεύμα μαζί, χορεύοντας με μουσική, παίζοντας μπάλα).

Αυτό που μετράει είναι η απόλυτη προσοχή μας. 10 λεπτά μπορεί να είναι αρκετά.

Διάβασε και μία ιστορία που είχα γράψει για το θέμα: https://www.positiveparents.gr/blog/10-lepta-poiotikos-xronos

“Για να σπάσω τον φαύλο κύκλο του στρες (επιθετικότητα, τιμωρία, στέρηση αγάπης, στρες, επιθετικότητα), γεμίζω το ρεζερβουάρ αγάπης του παιδιού μου: χαμογελάω, παίζω και γελάω μαζί του, ανταποκρίνομαι στα αιτηματα του, ακούω τα συναισθηματα του, του προσφέρω εγγύτητα και επαφή. Του δίνω 10 με 20 λεπτά την ημέρα πραγματικής προσοχής. Με αυτόν τον τρόπο, τρεφώ και τον εαυτό μου.”
— Ιζαμπέλ Φιλιοζά

Έμπνευση: Βιβλίο "Avec lui c'est compliqué" (Eyrolles, 2018)

Ξέρεις να ακούς με ενσυναίσθηση;

/

«Η ενσυναίσθηση είναι η προσοχή που δίνουμε στο προσωπικό βίωμα κάποιου τρίτου, το άκουσμα, η κατανόηση των συναισθημάτων του.

Πρόκειται για άκουσμα χωρίς κρίση αλλά και χωρίς δικαιολόγηση.

Όταν έχουμε μικρή συνείδηση των συναισθημάτων μας και, άρα μικρή συνείδηση των συναισθημάτων του άλλου, έχουμε μια φυσιολογική τάση προς τον εγωκεντρισμό.

Αρνούμαστε στους άλλους το δικαίωμα να πράττουν σύμφωνα με το προσωπικό τους βίωμα και ερμηνεύουμε τη συμπεριφορά τους ως κατευθυνόμενη προς εμάς, όπως για παράδειγμα « δεν μ´ακούει= δεν ενδιαφέρεται για μένα.

Η ενσυναίσθηση απαιτεί να επικεντρωθούμε στον συνομιλητή μας.

Το να γνωρίζουμε τον εαυτό μας και να τον αποδεχόμαστε μαζί με τα συναισθήματα του είναι θεμελιώδες, προκειμένου να επιτρέψουμε στον άλλον να εκφραστεί με ειλικρίνεια, να γελάσει, να κλάψει, ή να φωνάξει, χωρίς να προσπαθήσουμε να τον ηρεμήσουμε πάση θυσία.

Έπειτα από το ταξίδι στα εσώτερα του εαυτού μας, το βάθος των συναισθημάτων των άλλων γίνεται αντιληπτό, και ο σεβασμός για τα αισθήματα τους γίνεται κάτι φυσικό.»

Απόσπασμα από το βιβλίο «Τι μου συμβαίνει τελικά» της Ιζαμπέλ Φιλιοζά

Ενσυναισθηση = πας να δεις πώς είναι τα πράγματα από το βουνό του άλλου…. Και μετά ξαναπάς στο δικό σου…

Όταν κλαίει το παιδί, τι σκέφτεσαι;

/

«Οταν δίνετε προσοχή σε ένα παιδί που κλαίει με λυγμούς ή είναι έξαλλο, μπορεί να νιώσετε στεναχώρια, ακόμα και πανικό.

Ίσως νομίσετε ότι το παιδί υποφέρει περισσότερο απ’ όσο αντέχει.

Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η αντίληψη σχετίζεται με τη δίκη σας ταλαιπωρία.

Άρα, η βιασύνη σας να αποσπάσετε τη προσοχή του παιδιού από τον πόνο ή την απελπισία, να το παρηγορήσετε για την απογοήτευση ή να ελαχιστοποιήσετε τη σημασία της ατυχίας του, είναι μια αντίδραση στο δικό σας άγχος και όχι στο άγχος του παιδιού.

Όμως, με αυτή τη συμπεριφορά, δεν πρόκειται να το βοηθήσετε να γίνει συναισθηματικά ευπροσάρμοστο και ικανό να αντιμετωπίζει και να λύνει τα προβλήματα.

Για να δαμάσει τις συναισθηματικές του θύελλες, πρέπει να τις ΒΙΩΣΕΙ.

Όταν νιώθετε την παρόρμηση να εμποδίσετε το παιδι σας να εκφράσει δυσάρεστα συναισθήματα, αναρωτηθείτε ποιος είναι ο στόχος σας.

Μπορει να θέλετε να το βλέπετε συνεχώς ευτυχισμένο επειδη ο πόνος του είναι πολυ δυσάρεστος για σας και, υποθέτετε, για εκείνο.

Αν η «σκηνή» συμβεί δημοσίως, ίσως ανησυχείτε μήπως δεν «φανείτε καλοί» γονείς.

Ίσως ακόμα, πρέπει να το σταματήσετε επειδη βιάζεστε ή χρειάζεστε διαύγεια όταν νιωθετε αμήχανοι με τα ξεσπάσματα του.

Ωστόσο, όταν εμποδίζετε το παιδι σας να εκφράζει τον πόνο του, τον θάβει μέσα του, νιώθοντας μπερδεμένο και μόνο.

Στο μεταξύ εσείς χάνετε την ευκαιρία να δεθείτε μαζί του βαθιά και να μάθετε τις αιτίες της αγωνίας του. Αυτό που του μαθαίνετε είναι να το «βάζει στα πόδια» από τα συναισθήματα και να τα κρύβει από τους άλλους.
(….)

Ουσιαστικά, παρά τις καλές προθέσεις μας, πολλοί διδάσκουμε στα παιδια μας ότι τα οδυνηρά συναισθήματα είναι τρομακτικά και πρέπει να αποφεύγονται.»

———————————————————

Απόσπασμα από το βιβλίο «Αναθρέφοντας τα παιδιά μας, αναθρέφουμε τον εαυτό μας» της Naomi Aldort.

Τροφή για σκέψη… (και οχι για ενοχές! )

--------------------------------------------
Αν δεν έχεις ήδη τον οδηγό με τα ''5 Βήματα για να ανταποκριθείς θετικά & αποτελεσματικά όταν το παιδί σου κάνει κρίσεις θυμού, μπορείς να το κατεβάσεις δωρεάν (ή να μας κεράσεις ένα καφέ ) κάνοντας κλικ στο link https://www.buymeacoffee.com/positiveparents

Στον οδηγό:
Tι μπορώ να έχω στο μυαλό μου για να παραμείνω ψύχραιμος όταν το παιδί μου ''κρασάρει'';
Γιατί αντιδράει έτσι;
Τι πρέπει να του πω; Ποιες είναι οι σωστές λέξεις;
Πώς να του μάθω να ελέγξει τις αντιδράσεις του όταν βιώνει έντονα συναισθήματα;
Τι μπορώ να πω στο παιδί αφού περάσει η κρίση;
Εύχομαι να το βρεις χρήσιμο...
Ελένη

Άστο το φυλλάδιο...

/

Αν είναι να φτάνει το παιδί 6,5 ετών να κλαίει για να ολοκληρώσει το φυλλάδιο, άστο το φυλλάδιο.

Αν είναι να συνδέσει το παιδί τη μάθηση με τον πόνο, πάλι άστο το φυλλάδιο.

Αν είναι να χαλάσεις έστω και μια τρίχα τη σχέση σου με το παιδί σου για ενα φυλλάδιο, άστο το φυλλάδιο.

Δεν θέλω να πιστέψω ότι υπάρχει δάσκαλος που να θέλει συμπληρωμένα αλλά «δακρυσμένα» φυλλάδια.

Η μάθηση δεν μπορεί να είναι αναγκαστική.

Όπως μου είπε η «μεγάλη» σήμερα βλέποντας τη «μικρή» να κλαίει για το φυλλάδιο, «είναι μόνο 6 ετών και για να γίνει υπεύθυνη και αυτόνομη, θέλει χρόνο.»

Ειναι πρώτη δημοτικού, έχει χρόνο όντως.

Είπα για μια φορά να το ολοκλήρωνε το φυλλάδιο αλλά το πήρα πίσω (όχι αρκετά γρήγορα όμως… )

Μπορώ να αντέξω να πάει αδιάβαστη αφου αυτή μπορεί.

Η μικρη Ελενη (εγώ το 1990) θα φοβοταν αλλά τώρα παιζει μπάλα η μικρή Σοφία.

Φυλλαδοσκεψεις Κυριακής για καληνύχτα με χαμόγελο.

Η αντίδραση μας... η ευκαιρία μας.

/

Στο πως αντιδρούμε κρύβεται η ιστορία μας.

Στο πως αντιδρούμε αποκαλύπτονται τα τραύματά μας.

Στο πως αντιδρούμε, πονάμε, προβληματιζόμαστε, ζητάμε συγνώμη, προχωράμε.

Στο πως αντιδρούμε, αποφασίζουμε, υπάρχουμε, δυναμώνουμε.

Στο πως αντιδρούμε, εξαρτάται η σχέση με τους γύρω μας… και με το παιδί μας.

Στο πως αντιδρούμε κρύβεται η εξέλιξή (ή όχι) του εαυτού μας…

…μια ευκαιρία.

Εικόνα C. Mackezy